Οι Τούρκοι εθνικιστές βουλευτές μπλοκάρουν εμμέσως πλην σαφώς μια συμφωνία στο Κυπριακό, σύμφωνα με δημοσίευμα της ηλεκτρονικής έκδοσης του Economist.
Όπως αναφέρεται, ο «άστατος» Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, έχοντας ανάγκη τις ψήφους των βουλευτών του εθνικιστικού κόμματος (MHP) στην Τουρκία, προκειμένου να επιτύχει τον μέγιστο στόχο της συνταγματικής αναθεώρησης που θα του προσδώσει υπερεξουσίες, δεν είναι εύκολο να προβεί σε παραχωρήσεις όσον αφορά στο θέμα της ασφάλειας της Κύπρου. Αυτό, αναφέρει το δημοσίευμα, είναι ένα πολύ σοβαρό εμπόδιο για την πορεία των διαπραγματεύσεων.
Η ασφάλεια, αναφέρει ο Economist, είναι το πιο «περίεργο» ζήτημα.
Στη συνέχεια, αφού περιγράφει το καθεστώς ασφάλειας και εγγυήσεων που ισχύει στην Κύπρο βάσει του Συντάγματος του 1960, τονίζει ότι οι Ελληνοκύπριοι επιθυμούν να απαλλαγούν από αυτές τις πρόνοιες, θέτοντας ως επιχείρημα ότι η ασφάλεια της Κύπρου είναι εγγυημένη από την Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς η χώρα αποτελεί πλήρες μέλος της από το 2004, παρά το γεγονός ότι το κεκτημένο εφαρμόζεται μόνο στο νότο.
Ωστόσο, το δημοσίευμα αναφέρει ότι από το 2015 οι ηγέτες των δύο κοινοτήτων έχουν εντείνει τις προσπάθειες να προχωρήσουν σε μια νέα συμφωνία, την οποία θα μπορέσουν να «πουλήσουν» στους πολίτες τους, με τις προσδοκίες για δύο ξεχωριστά δημοψηφίσματα να είναι υψηλές, παρά τη μη κατάληξη των συνομιλιών στη Γενεύη.
Οι συνομιλίες αυτές, λέει, κάλυψαν μια σειρά από «αμφιλεγόμενα σημεία», περιλαμβανομένης της διακυβέρνησης, του εδαφικού αλλά και των αποζημιώσεων των Ελληνοκυπρίων οι οποίοι εκδιώχθηκαν από τον βορρά το 1974.
Το δημοσίευμα του Economist εξηγεί μέσες-άκρες γιατί η Κύπρος είναι μοιρασμένη, πώς η Κυπριακή Δημοκρατία είναι μέλος της ΕΕ, καθώς και το ότι η «αυτοαποκαλούμενη Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου» αναγνωρίζεται μόνο από την Τουρκία.
«Οι κατά καιρούς απόπειρες επανένωσης έχουν καταρρεύσει, με πιο πρόσφατη εκείνη του 2004, όταν το λεγόμενο Σχέδιο Ανάν υπερψηφίστηκε από τους Τουρκοκύπριους αλλά απορρίφθηκε από την πλειοψηφία των Ελληνοκυπρίων».
Τονίζεται, δε, ότι το πρώτο όφελος που θα υπάρξει από μια ενδεχόμενη λύση, θα το έχουν οι ίδιοι οι Κύπριοι. Μια συμφωνία, επίσης, θα διευκολύνει την ταραγμένη σχέση ΕΕ-Τουρκίας, θα προσδώσει μια νέα ενεργειακή δυναμική στα χωρικά ύδατα της Κύπρου και, δεδομένου ότι η Τουρκία θα αναγνωρίσει την Κύπρο, θα εξομαλύνει τις σχέσεις της με την ΕΕ και τη συνεργασία της με το ΝΑΤΟ.
Τέλος, «θα ήταν μια ευπρόσδεκτη καλή είδηση για μια ΕΕ πληγούν από ατελείωτες κρίσεις. Οι προειδοποιήσεις ότι αυτή ίσως είναι η τελευταία ευκαιρία για λύση του προβλήματος, δεν είναι λίγες. Εξάλλου, μόνο οι μεγαλύτεροι σε ηλικία Κύπριοι μπορούν να ανακαλέσουν μνήμες από τη βία και τη μνησικακία του παρελθόντος», αναφέρει για να καταλήξει ότι «αυτοί, όλο και λιγοστεύουν…»
