Του Γιάννη Λοβέρδου
Η κόρη μου Ελισάβετ είναι 17 και 1/2 ετών. Μαθήτρια της Γ' Λυκείου με μέσο όρο 19,3, στο προωθημένα τμήμα στα Αγγλικά με διπλώματα Β2 στα Γερμανικά και C1 στα Γαλλικά. Θα μπορούσε να μπει σε όποιο πανεπιστήμιο στην Ελλάδα ήθελε. Αλλά, αν και θα δώσει Πανελλαδικές εξετάσεις, το μόνο που ξέρει σίγουρα είναι ότι θέλει να φύγει στο εξωτερικό, στην Αγγλία, να σπουδάσει, να ζήσει και να κάνει καριέρα εκεί. Και για να το πετύχει είναι αποφασισμένη να εργάζεται παράλληλα με τις σπουδές της. Ακόμα κι αν οι γονείς της δεν έχουμε τη δυνατότητα να χρηματοδοτήσουμε τις σπουδές της στο εξωτερικό.
Προσπαθώ να την μεταπείσω. Οχι μόνο γιατί θα ζει μακριά μου και θα μου λείπει αφάνταστα. Αλλά και γιατί δεν αντέχω στο ότι η αγαπημένη μου πατρίδα χάνει τα καλύτερα παιδιά της. Αλλά δυστυχώς δεν βλέπω να τα καταφέρνουμε. Καθημερινά βλέπω ότι την ίδια άποψη με την Ελισάβετ έχουν οι φίλοι, οι συμμαθητές της, οι γνωστοί της. Ολοι θέλουν να φύγουν και να ζήσουν στο εξωτερικό. Η σημερινή Ελλάδα, αυτή που η δικιά μας γενιά δημιούργησε, είναι απεχθής για πολλά από τα παιδιά μας, κι ειδικά για τους πιο ικανούς και πιο φιλόδοξους. Κι αυτό με πληγώνει. Και θα έπρεπε να πληγώνει όλους μας.
Ακόμα και δικοί μου γνωστοί, 40αρηδες και 50αρηδες, γιατροί, μηχανικοί, στελέχη επιχειρήσεων κοκ που δεν βρίσκουν εδώ δουλειά αναζητούν μετεγκατάσταση στο εξωτερικό. Όπου να είναι. Ακόμα και στη Μέση Ανατολή, τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία. Η Ελλάδα μας χάνει τα καλύτερα μυαλά της, τους ικανότερους επαγγελματίες κι επιστήμονες. Κι αυτή η φυγή των «εγκεφάλων» τείνει να μετατραπεί στην μεγαλύτερη καταστροφή των χρόνων της κρίσης και της δοκιμασίας
Ματώνει η καρδιά μου. Γιατί αν αυτή την τάση δεν την αντιστρέψουμε άμεσα, τότε η Ελλάδα θα καταντήσει μια χώρα γερόντων. Υπολογίζεται ότι σε 4-5 δεκαετίες οι άνω των 65 θα είναι όσοι κι οι κάτω των 65 έλληνες μόνιμοι κάτοικοι. Κι οι κάτω των 65 θα είναι οι λιγότερο ικανοί, οι λιγότερο μορφωμένοι, οι λιγότερο εργατικοί. Ο συνολικός πληθυσμός εκτιμάται ότι θα είναι κάτω των 8 εκατ, ακόμα κι η ΕΛΣΤΑΤ εκτιμά ότι θα είναι μόλις 7,2 εκατ. Η Ελλάδα μας θα πεθάνει αν αυτή την πραγματικότητα δεν την αλλάξουμε. Αυτό είναι μακράν το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας. Κι αυτό καν δεν το συζητάμε. Θλίβομαι βαθιά γιατί το πολιτικό μας σύστημα συνολικά αποφεύγει να ασχοληθεί με το μείζον ζήτημα και να διαμορφώσει σχέδιο και στρατηγική για την αντιμετώπιση του.