Σοκαριστικές είναι οι καταγγελίες για το γηροκομείο στα Χανιά όπου πέθαναν 68 ηλικιωμένοι σε έναν χρόνο, με τους συγγενείς των ηλικιωμένων να περιγράφουν τις τραγικές συνθήκες που επικρατούσαν στον οίκο ευγηρίας. Όπως αναφέρουν, είχαν δεμένους τους τρόφιμους από τα χέρια και τα πόδια, δεν τους έδιναν νερό, τους είχαν καθηλωμένους σε αναπηρικά αμαξίδια.
Υπενθυμίζεται ότι η υπόθεση των θανάτων προκάλεσε την παρέμβαση του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, ενώ ενδεικτικό της σοβαρότητας της υπόθεσης είναι το γεγονός ότι ο ανώτατος εισαγγελικός λειτουργός ζητεί να εποπτεύσει ο ίδιος ο προϊστάμενος του ανακριτικού έργου.
«Τον Οκτώβριο του 2020 με βοήθησε η Πρόνοια στα Χανιά. Πήγα τη μητέρα μου σε αυτό το γηροκομείο. Η μητέρα μου είχε ψυχιατρικά προβλήματα, όχι παθολογικά. Όταν πήγα τη μητέρα μου στο γηροκομείο ήταν 100 κιλά και με τις πρώτες εξετάσεις με 40 αιματοκρίτη» αναφέρει η κόρη μια ηλικιωμένης τροφίμου μιλώντας στο Mega.
Σε τρεις ημέρες της άλλαξαν την αγωγή, της έδωσαν πιο βαριά φάρμακα δεν είχε καν επαφή με το περιβάλλον. Πήγαινα εγώ συνέχεια εκεί και δεν με αναγνώριζε καθόλου. Στον μήνα επάνω την κατέβασαν στο υπόγειο που ήταν κάτι γιαγιάδες και παππούδες γύρω στα 20 άτομα, δεμένοι σε έναν διάδρομο από τα χέρια, από τα πόδια. Το είδα με τα μάτια μου.
Ήταν ένας διάδρομος, είχε μια ράμπα και ήταν όλοι γέροντες δεμένοι. Έλυνα τη μάνα μου και όταν το έβλεπαν μου φώναζαν.
Στους δύο μήνες πάνω έβλεπα ότι η μάνα μου χάνει πολλά κιλά. Δεν έτρωγε. Πήγαινα δύο φορές τη μέρα και την τάιζα επιπλέον. Το φαγητό της ήταν πολύ λίγο. Η μάνα μου δεν έπινε νερό, έπρεπε κάποιος να της δώσει. Είχε λιώσει, έμειναν μόνο τα κόκκαλά της.
Τον Ιούνιο του 2020 με πήραν τηλέφωνο ότι πέθανε από ανακοπή καρδιάς. Μάρτιο κι Απρίλιο δεν μας άφηναν να πάμε λόγω κορονοϊου. Πήγα να πληρώσω, μου έλεγαν ”όλα καλά κι ωραία” και η μάνα μου ήταν πεθαμένη. Αύριο το πρωί θα πάω να καταθέσω στην αστυνομία.»
«Μέσα σε οκτώ μήνες έζησα τραγικές στιγμές. Το έβλεπαν όλοι εκεί. Γνωρίζω κοπελιές και μου τα έλεγαν εδώ είναι μαρτύριο. Πήγαινα κι έβρισκα τη μάνα μου δεμένη στα χέρια και τα πόδια. Τα έζησα, τα είδα και τα ξέρουν οι συγγενείς μας. Όταν ανοίξαμε το φέρετρο το σώμα της λιωμένο. Μόνο κόκκαλα, ήταν σαν τον εξωγήινο. Σαν να είχε πεθάνει 6 μήνες».
«Μου την πέθαναν τη μάνα μου»
Συγγενείς πρώην τροφίμων κάνουν εξίσου σοκαριστικές καταγγελίες στο flashnews.gr. Συγκεκριμένα, όπως αναφέρει ο κ. Φ «η είκονα θύμιζε κοτέτσι, οι συνθήκες ήταν άθλιες και η φροντίδα ήταν ελλιπής. Την μητέρα μου την είχαν δεμένη με κάτι σαν ιμάντες σε ένα καροτσάκι», ενώ η κ. Μ τονίζει «μου την πέθαναν τη μάνα μου, μπήκε με κινητικά προβλήματα αλλά υγιής, δεν της έδιναν νερό, την είχαν καθηλωμένη σε ένα αναπηρικό αμαξίδιο».
«Ούτε βόλτα δεν τους πήγαιναν, τους έβγαζαν με το καροτσάκι μία φορά την ημέρα, στη σειρά παρατεταγμένους, αυτό είχα δει εγώ όποτε πήγαινα. Ούτε κουνιόντουσαν. Παρατήρησα μία ημέρα που πήγα ότι ήταν ένας νοσοκόμος και ξεφλούδισε μία μπανάνα, αυτό το θυμάμαι και την μοίρασε σε τρία-τέσσερα άτομα, δηλαδή έφαγε ο κάθε ηλικιωμένος από 1-2 κομματάκια, τους άνοιξε το στόμα με το χέρι και τους τάισε τη μπανάνα. Ένιωσα ότι εκεί μέσα ήταν σαν κοτέτσι, πώς ταΐζουν τις κότες για να κάνουν αυγά και να μεγαλώσουν και να τα σφάξουν, έτσι», αναφέρει στην καταγγελία του ο κ. Φ.
Αναλυτικά η καταγγελία του κ. Φ στο Flashnews.gr: «Eίχε πάει η μητέρα μου πέρυσι εκεί, το 2020 και έμεινε για επτά μήνες. Σε μικρή ηλικία ήταν 60 ετών απλά είχε μία ιδιαιτερότητα, δεν ήταν καλά ψυχολογικά και ήταν η μόνη μονάδα που βρήκαμε να την αναλάβουν, λόγω της κατάστασης, γιατί είχαμε γυναίκα στο σπίτι και δεν αρκούσε η 8ωρη φροντίδα, ήθελε 24ωρη, οι δημόσιες υπηρεσίες δεν ασχολήθηκαν γενικά από ό,τι κατάλαβα υπάρχει ένα κενό σχετικά με τους ασθενείς που έχουν θέματα, αυτοί τη δέχτηκαν μπήκε. Μου τα παρουσίαζαν όλα καλά απλά ενώ στο σπίτι έτρωγε όταν μπήκε εκεί της έβαλαν σωληνάκι και έτρωγε από τη μύτη, για δική τους ευκολία προφανώς, την είχαν δεμένη με κάτι σαν ιμάντες σε ένα καροτσάκι, γενικά ήταν πολύ ψυχοφθόρο για μένα όλο αυτό σε σημείο που δεν ήθελα να πολύ πηγαίνω.
Γενικά ήταν άθλιες οι συνθήκες, επειδή γενικά δεν είχαμε τα λεφτά την είχαν βάλει, στο υπόγειο, από ό,τι κατάλαβα όσους έδιναν λιγότερα χρήματα τους έβαζαν στο υπόγειο, δεν είχε καν παράθυρα και πιο πάνω έβαζαν τους άλλους που έδιναν περισσότερα λεφτά, τηλεόραση δεν είχε η γυναίκα, ενώ όλη ημέρα στο σπίτι έβλεπε τηλεόραση, τους παρακάλεσα να βάλουν εκεί την τηλεόραση η οποία υπήρχε εκεί από ό,τι κατάλαβα για τους ελέγχους ίσως για να πάρουν την άδεια για να δείξουν ότι πληρούν τα κριτήρια».
Σύμφωνα με τα όσα καταγγέλλει ο κ. Φ «όταν τους είπα να ανοίξουν την τηλεόραση για να βλέπει το απέφυγαν είπαν ότι θα ενοχλούνται όλοι και δε θα μπορούμε να τους διαχειριστούμε μου έλεγαν. Εμένα δε με έπεισαν τα λεγόμενα τους γενικότερα, τους κυνηγούσα γενικά, γιατί και ο καθετήρας ήταν γεμάτος και όχι μόνο γεμάτος κάποια στιγμή είδα και αίμα, κάτι δεν πήγαινε καλά. Ήταν πάρα πολύ αδύνατη, για ευκολία της σίτιζαν από τη μύτη με μία σύριγγα. Παρατήρησα μία ημέρα που πήγα ότι ήταν ένας νοσοκόμος και ξεφλούδισε μία μπανάνα, αυτό το θυμάμαι και την μοίρασε σε τρία-τέσσερα άτομα, δηλαδή έφαγε ο κάθε ηλικιωμένος από 1-2 κομματάκια, τους άνοιξε το χέρι με το στόμα και τους τάισε τη μπανάνα.
«Ένιωσα ότι εκεί μέσα ήταν σαν κοτέτσι»
Ένιωσα ότι εκεί μέσα ήταν σαν κοτέτσι, πώς ταΐζουν τις κότες για να κάνουν αυγά και να μεγαλώσουν και να τα σφάξουν. Είχε ανοίξει στην πλάτη η μητέρα μου και είχε κάνει πληγές, ενώ δεν είχε θέματα, ενδεχομένως από την ακινησία, μα την είχαν δεμένη. Ούτε βόλτα δεν τους πήγαιναν, τους έβγαζαν με το καροτσάκι μία φορά την ημέρα, στη σειρά παρατεταγμένους, αυτό είχα δει εγώ όποτε πήγαινα. Ούτε κουνιόντουσαν. Η μητέρα μου είχε πάλι σπυριά στην πλάτη θεωρώ πάλι από την ακινησία».
Παράλληλα, ο κ. Φ στην καταγγελία του αναφέρει «όταν μιλούσα στο τηλέφωνο μου έλεγαν οι νοσοκόμες ότι όλα είναι καλά, λες και μου παρουσίαζαν δεν ξέρω και εγώ τι. Όταν πήγαινα εκεί δεν τα έβλεπα καλά τα πράγματα, φώναζαν οι τρόφιμοι δεν τους έδιναν σημασία, τους έλεγα να έχει αίμα ο καθετήρας δεν ασχολιόντουσαν. Υποθέτω ότι ήταν και υποστελεχωμένο.
Στην πορεία είδαμε ότι δεν ασχολιόταν καν η υπεύθυνη, δεν την έβρισκα ποτέ, έπαιρνα τηλέφωνο μου έλεγαν ότι δεν ήταν εκεί ενώ εγώ πιστεύω ότι ήταν όντως εκεί. Εμείς γενικά δεν ξέραμε τι να κάνουμε, τον Μάρτιο ήρθε και ο κορονοιός και μας είπαν ότι απαγορεύεται να έρθετε, οπότε παγώσαν όλα εγώ δε μπορούσα να πάω δεν ήξερα και τι να κάνω. Τον Μάιο-Ιούνιο όταν άνοιξαν μου ανακοίνωσαν ότι δεν είναι καλά η μητέρα μου και ξαφνικά είπαν ότι απεβίωσε με καρδιά, ανεπάρκεια καρδιάς δε θυμάμαι ακριβώς, ενώ όταν μπήκε δεν είχε κανένα παθολογικό πρόβλημα ούτε καρδιά».
«Μου την πέθαναν τη μάνα μου, δεν της έδιναν νερό, την είχαν καθηλωμένη σε αναπηρικό αμαξίδιο»
Η κ. Μ. κόρη, πρώην τροφίμου του ιδρύματος, κατήγγειλε στο Flashnews.gr, τα εξής: «Ήθελα να κάνω οικονομική καταγγελία καθώς στον ενάμιση χρόνο που φιλοξενείτο η μητέρα μου στο γηροκομείο, δεν μας είχαν κόψει καμία απόδειξη. Ήταν το 2019 εκεί και ήταν 77 ετών και πέθανε μέσα στο γηροκομείο. Σε αυτό το χρονικό διάστημα μας είχαν κόψει από ένα μπλοκ αποδείξεων και ήθελα να τους κάνω καταγγελία αλλά φοβόμουν. Φοβόμουν μήπως γυρίσει μπούμερανγκ όλο αυτό και μου έλεγαν από το γηροκομείο ότι θα μου κάνουν έκπτωση επειδή δε μου έκοβαν απόδειξη, γιατί εμείς παίρνουμε 940 ευρώ ενώ χωρίς απόδειξη θα σου πάρουμε 800 ευρώ έλεγαν. Θα ήθελα να βρω τον εισαγγελέα να κάνω επώνυμη καταγγελλία, ότι κακομεταχειρίζονταν τη μητέρα μου εκεί και ότι από αμέλεια δικής τους έφυγε η μητέρα μου. Η μητέρα μου έπαθε ουρολοίμωξη επειδή δεν έπινε νερό, δεν της έδιναν νερό, είχε πάθει δερματικές αλλεργίες γιατί ήταν βρώμικα εκεί και η αμέλεια τους όταν έκανα χειρουργείο και δεν πήγαινα να δω τη μητέρα μου γιατί υπό κανονικές συνθήκες πήγαινα δύο φορές την εβδομάδα και τους έλεγα τις παραλήψεις τους κλπ».
Επιπλέον, η κ. Μ υπογραμμίζει στην καταγγελία της ότι «όταν έκανα λοιπόν ένα χειρουργείο στα πόδια και δεν μπορούσα να μετακινηθώ, ήταν που έπαθε η μητέρα μου ουρολοίμωξη και έπρεπε να την πάνε στο νοσοκομείο κανονικά, ενώ ενδοφλέβια της χορηγούσαν φάρμακα, την είχαν καθηλώσει σε ένα αναπηρικό αμαξίδιο και έλεγαν ότι δε θέλει να σηκωθεί. Η μητέρα μου είχε χάσει 20 κιλά, μπήκε 75 και όταν πέθανε ήταν 55 κιλά. Άλλο ένα περιστατικό που γνωρίζω, είναι μίας φίλης μου η πεθερά που βρισκόταν εκεί, και αυτή πέθανε μέσα σε είκοσι ημέρες που φιλοξενείτο στο συγκεκριμένο γηροκομείο.
Η μητέρα μου όταν μπήκε στο γηροκομείο είχε κάποια κινητικά προβλήματα, είχε ένα θέμα με την λεκάνη της αλλά γενικά ήταν σε καλή κατάσταση, έπαιρνε κάποια φάρμακα. Τους είχα ενημερώσει ότι η πίεση της πρέπει να είναι 12 και 8, ούτε παραπάνω ούτε λιγότερο και οι παλμοί της να είναι 75, 85 και αν προέκυπτε κάτι τους είχα τονίσει να με πάρουν τηλέφωνο. Εγώ τους είχα πει ότι δε χαρίζω, αλλά μετά έκανα το χειρουργείο και μου την πέθαναν τη μάνα μου.
Αν κάνουν ελέγχους θα δουν ότι δεν κόβουν αποδείξεις, έχουν 70 τρόφιμους και για αυτό έχουν κλειδωμένη την πόρτα και απαγορεύουν την είσοδο και λένε ότι πρέπει να ειδοποιήσουμε ότι πάμε να δούμε τον συγγενή μας και έχουν και κάμερες. Όταν πάει κάποιος κουστουμαρισμένος που δεν είναι συγγενής, λένε ότι αυτοί μπορεί να είναι από την εφορία ή αστυνομικός και τους κρύβουν τους τρόφιμους στο υπόγειο, δεν κρατάνε βιβλία για όλους τους τρόφιμους και για τους 70 που χωράει το γηροκομείο, για τους 30 κόβουν αποδείξεις».