Σαφή μηνύματα στους αγρότες έστειλε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης στη συνέντευξη που παραχώρησε στο Action24 και εξέφρασε τη λύπη του για την ταλαιπωρία των πολιτών από τα μπλόκα.
Παράλληλα ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε λόγο για αντιστροφή της πραγματικότητας αναφορικά με τα όσα ακούστηκαν πως η Τροχαία έκλεισε τους δρόμους και όχι τα μπλόκα των αγροτών.
Ακόμη μίλησε και για τραμπουκισμό απέναντι στους αγρότες από αυτούς που δεν θέλουν να σπάσουν το μέτωπο των μπλόκων και να βρεθούν απέναντι από την κυβέρνηση.
Όπως είπε χαρακτηριστικά σε απόσπασμα της συνέντευξης στην Αθηναΐδα Νέγκα που μεταδόθηκε στο δελτίο ειδήσεων του καναλιού.: «Υπάρχουν και κάποιοι που θέλω να συνομιλήσουν μαζί μας και υπάρχουν και κάποιοι που τους ασκούν, θα το πω πολύ απλά, τους τραμπουκίζουν σε μια λογική να μη σπάσει το μέτωπο. Θέλουμε να βρούμε μια λύση στο θέμα αυτό και η λύση μπορεί να προκύψει μόνο μέσα από έναν ειλικρινή διάλογο και όχι μέσα από μία αντίδραση η οποία θα έχει ως τελικό σκοπό δήθεν να βλάψει την κυβέρνηση, αλλά τελικά να ταλαιπωρείται ολόκληρη την κοινωνία.
»Αυτό το οποίο δεν καταλαβαίνω και νομίζω ότι δεν καταλαβαίνει και μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας, πως ενώ διαδηλώνει και προβαίνει σε μία πράξη αρκετά επιθετική να κλείσεις δρόμους και να ταλαιπωρείς την κοινωνία, να μην θέλεις να έρθεις και να ακούσεις τις σκέψεις και τις προτάσεις της κυβέρνησης για την αντιμετώπιση αυτών των καίριων ζητημάτων του πρωτογενούς τομέα».
Μπήκα στο Μέγαρο Μαξίμου για πρώτη φορά το 1990
Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ πρώτη φορά μπήκα στο Μέγαρο Μαξίμου το 1990, ήμουν 22 ετών, όταν ο πατέρας μου έγινε Πρωθυπουργός. Τότε δεν φανταζόμουν, για να σας είμαι ειλικρινής, ότι θα επέστρεφα σε αυτό το γραφείο με άλλη ιδιότητα.
Ο πατέρας μου ήταν πολύ καλός στο να κρατάει τα προβλήματα της πολιτικής μακριά από το σπίτι. Βέβαια, μιλάμε για άλλες εποχές.
Νομίζω ότι σήμερα οι πολιτικοί και οι οικογένειές τους είναι πολύ πιο εκτεθειμένοι στη δημοσιότητα, στην καλή αλλά πρωτίστως και στην κακή δημοσιότητα. Και η πρώτη μου ευθύνη είναι να προστατεύσω την οικογένειά μου, τη γυναίκα μου, τα τρία μου παιδιά, από αυτήν την υπερβολική έκθεση και από τα συχνά κακοπροαίρετα σχόλια, τα οποία θα γίνονται.
Διότι ο πολιτικός, εν προκειμένω ο Πρωθυπουργός, απολαμβάνει και τα θετικά αυτής της επιλογής την οποία κάνει, η οικογένεια συνήθως έχει να διαχειριστεί πρωτίστως τα αρνητικά.
Διότι η απόφαση αυτή, της ενασχόλησης με την πολιτική, είναι μεν μια προσωπική απόφαση, που την παίρνει το πρόσωπο που πολιτεύεται, όμως, δεν μπορεί να γίνει χωρίς τη στήριξη της οικογένειας.
Δεν έχασα πολλά από τις σημαντικές στιγμές των παιδιών μου
Πιστεύω ότι δεν έχασα πολλά από τις σημαντικές στιγμές των παιδιών μου. Κάπου υπήρχε και ένα καλό, ότι τα δύο μεγάλα μου παιδιά ήταν ήδη αρκετά μεγάλα όταν άλλαξα ρυθμούς στην πολιτική μου ενασχόληση. Και πάντα πιστεύω ότι και εγώ και η Μαρέβα προτεραιοποιούσαμε τις στιγμές των παιδιών μας.
Προσπαθούσαμε, όταν ήταν μικρά, στο σχολείο, να μην χάνουμε σχολική γιορτή, να μην χάνουμε σχολικούς αγώνες, να τα πηγαίνουμε στο σχολείο όποτε είχαμε αυτή τη δυνατότητα. Οπότε νομίζω ότι ήμαστε ως οικογένεια αρκετά χορτασμένοι από όμορφες οικογενειακές στιγμές.
Θυμάμαι πολύ καλά τα πρώτα Χριστούγεννα με τη Σοφία, με την πρώτη μας κόρη, όταν είχε γεννηθεί, έξι μηνών ήταν τότε, γεννήθηκε Ιούνιο, τα Χριστούγεννα του ’97, να φοράει ένα ωραίο πράσινο βελούδινο φόρεμα και να ανοίγει τα πρώτα της δώρα.
Το καλό είναι ότι έχουμε και υλικό βιντεοσκοπικό και καθόμαστε και τα χαζεύουμε -έχω ψηφιοποιήσει όλα τα βίντεο, τα οποία τραβούσα εκείνη την εποχή ως χαζομπαμπάς. Και νομίζω ότι καθώς προχωρά ο χρόνος διανθίζονται οι μνήμες, προστίθενται παιδιά, εμπειρίες, ταξίδια.
Τα στοιχεία που έχω πάρει από τους γονείς μου
Πιστεύω ότι έχω πάρει και τον συναισθηματισμό της μητέρας μου, άσχετα αν μερικές φορές μπορεί να μην το δείχνω τόσο πολύ, αλλά σίγουρα αυτό το οποίο αποκαλείτε «την ψυχραιμία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη», θα έλεγα ότι η ψυχραιμία είναι ένα χαρακτηριστικό το οποίο απαιτείται να έχεις όταν αναλαμβάνεις αυτή την πολύ σημαντική ευθύνη του να είσαι Πρωθυπουργός.
Δεν έχεις άλλη επιλογή, διότι ασχέτως της πίεσης που αισθάνεσαι και είναι πολλές οι στιγμές που αισθανόμαστε μεγάλη πίεση, οφείλεις να τιθασεύσεις εκείνη τη στιγμή τα συναισθήματά σου.
Ελπίζω να δούμε κάποια στιγμή μια γυναίκα πρωθυπουργό
Ανά πάσα χρονική στιγμή η χώρα έχει έναν Πρωθυπουργό -κάποια στιγμή ελπίζω να έχει και μία Πρωθυπουργό, να δούμε κάποια στιγμή και την πρώτη γυναίκα Πρωθυπουργό- και αυτό νομίζω ότι βάζει τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση: να αναλογίζεται κανείς τη σημασία του αξιώματος, την ευθύνη την οποία αναλαμβάνει και το γεγονός ότι ανά πάσα στιγμή αναμετριέται με τις προσδοκίες εκατομμυρίων πολιτών, ασχέτως αν αυτοί σε έχουν ή δεν σε έχουν ψηφίσει.
Έχω υποστεί συστηματική δολοφονία χαρακτήρα, εγώ και η οικογένειά μου
Καταρχάς ακούω αυτή την κριτική. Μπορώ να σας πω ότι, τουλάχιστον για τον εαυτό μου, δεν την συμμερίζομαι. Και για να επανέλθω στην οικογένεια, η οικογένεια είναι αυτή η οποία με κρατάει γειωμένο και η οποία μπορεί να μου λέει και πολλές φορές σκληρές αλήθειες κατάμουτρα, τις οποίες να μπορώ να ακούω με άνεση, γιατί ξέρω ότι δεν μπορώ ποτέ να αμφισβητήσω τα κίνητρα, ανιδιοτελή κίνητρα αγάπης και πραγματικού νοιαξίματος.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, όμως, ότι η εξουσία -και όντας 6,5 χρόνια Πρωθυπουργός είναι κάτι το οποίο φροντίζω να το υπενθυμίζω στον εαυτό μου κάθε μέρα- έχει αυτή την τάση να σε αποξενώνει από τα προβλήματα του κόσμου.
Το πώς ξεπερνάς αυτή την απόσταση και πρέπει να υπενθυμίζεις στον εαυτό σου κάθε μέρα ότι είμαστε εδώ πρωτίστως για να λύνουμε προβλήματα και να κάνουμε τις ζωές των ανθρώπων καλύτερες, αυτό και αν θέλει πειθαρχία. Και είναι μια διαρκή υπενθύμιση του λόγου για τον οποίο επιτελούμε αυτή την αποστολή -χρησιμοποιώ πρώτο πληθυντικό γιατί δεν αναφέρομαι μόνο στον εαυτό μου αλλά σε ολόκληρη την κυβέρνηση της οποίας έχω την τιμή να προΐσταμαι.
Και, σίγουρα, νομίζω ότι οποιαδήποτε ένδειξη ότι οποιοσδήποτε μπορεί να αξιοποιεί τα προνόμια της εξουσίας για να διάγει έναν βίο ο οποίος να μην συνάδει με αυτό το οποίο περιμένουν οι πολίτες από τους πολιτικούς, είναι κάτι το οποίο πάντα βαράει «καμπανάκια». Θέλει μια διαρκή υπενθύμιση ότι στους σημερινούς καιρούς μπορεί να μην μπορούμε να λύνουμε όλα τα προβλήματα, και δεν μπορούμε να λύσουμε όλα τα προβλήματα, αλλά πρέπει να προσπαθούμε διαρκώς.
Ξέρουμε επίσης, πολύ καλά, ότι πρέπει να είμαστε ανοιχτοί σε πιο σκληρή κριτική -και αυτό απολύτως λογικό. Πολύ πιο δύσκολα θα ακούσεις την καλή κουβέντα, πολύ πιο εύκολα θα ακούσεις κριτική.
Όσο η κριτική είναι καλοπροαίρετη, με την έννοια ότι έχει στοιχεία προτάσεων, τόσο πρέπει να είναι καλοδεχούμενη. Κάνω, όμως, τη διάκριση μεταξύ αυτής της κριτικής, η οποία σίγουρα υπάρχει, και μιας συστηματικής δολοφονίας χαρακτήρα, που την έχω υποστεί, θα έλεγα ίσως την έχω υποστεί περισσότερο από πολλούς άλλους, και εγώ και η οικογένειά μου.
Αυτή δεν μπορώ να τη δεχτώ. Και νομίζω ότι κάποια στιγμή φτάνει η ώρα που λες «ως εδώ» με αυτού του είδους τις επιθέσεις. Εκεί οφείλεις να αμυνθείς και να υπερασπιστείς και τη δική σου τιμή και κυρίως να προστατεύσεις την οικογένεια σου.
Υπάρχει πάντα μια τάση ωραιοποίησης της πραγματικότητας από τους συνεργάτες
Νομίζω ότι υπάρχει πάντα μια τάση ωραιοποίησης της πραγματικότητας από τους συνεργάτες. Και πρέπει πολλές φορές να πιέζω, να ρωτώ: «Μα είναι πραγματικά έτσι»; Πήραμε μια απόφαση, υλοποιούμε μια πολιτική, έχει όμως εφαρμοστεί έτσι όπως την έχουμε σχεδιάσει ή τελικά αυτός ο οποίος εισπράττει τα οφέλη της πολιτικής δεν τα βλέπει έτσι όπως εμείς θέλουμε να τα βλέπουμε;
Να δώσω ένα παράδειγμα από την τρέχουσα επικαιρότητα. Μερικές φορές μπορεί να είναι άλλη η εικόνα που έχουμε για την ταλαιπωρία των πολιτών από τα μπλόκα των αγροτών και άλλο αυτό το οποίο συμβαίνει στην πραγματικότητα.
Και όταν ρωτάμε και μιλάμε με τους ανθρώπους, οι οποίοι μπορεί να είναι εγκλωβισμένοι στον δρόμο, να μας παρουσιάζουν μια εικόνα πολύ πιο άσχημη, πολύ μεγαλύτερης ταλαιπωρίας, από αυτό το οποίο κάποιοι ενδεχομένως να θέλουν να μας λένε. Αυτό είναι ένα μικρό παράδειγμα του πώς η πληροφορία πάντα μπορεί να φτάνει φιλτραρισμένη και όχι απολύτως ακριβής τελικά στα δικά μου τα αυτιά.
Θέλει μια διαρκή προσπάθεια και πειθαρχία να μπορείς να αμφισβητείς αυτά τα οποία σου λένε. Νομίζω ότι και οι συνεργάτες μου και οι Υπουργοί ξέρουν ότι, επειδή προσπαθώ να γνωρίζω τους φακέλους και τα θέματα σε αρκετά μεγάλη λεπτομέρεια, θα φροντίσω να τους κάνω εκείνες τις ερωτήσεις ώστε να σιγουρευτώ ότι αυτά τα οποία ακούω πράγματι είναι έτσι όπως μου τα λένε.