Και ενώ τα δημόσια νοσοκομεία έχουν γίνει η αναγκατική επιλογή των ασθενών σε καιρό κρίσης, το δημόσιο σύστημα υγείας αδυνατεί να εξυπηρετήσει τον αυξημένο όγκο ζήτησης, με αποτέλεσμα, η ταλαιπωρία των πολιτών να είναι μεγάλη με χρονοδιαγράμματα ανεπίτρεπτα, καθώς μπορεί να ξεπεράσει ακόμα και τους έξι μήνες η αναμονή για όσους επιθυμούν να εξεταστούν σε τακτικά εξωτερικά ιατρεία δημόσιων νοσοκομείων.
Οι δομές δεν είναι σε θέση να καλύψουν την αυξημένη ζήτηση, καθώς δοκιμάζονται από σοβαρές ελλείψεις σε προσωπικό και πόρους.
Η υπόθεση δείχνει να χάνεται σε ειδικά τμήματα, τα οποία είναι έντονα υποστελεχωμένα και δεν είναι σε θέση να εξυπηρετούν παρά ελάχιστους ασθενείς. Παλεύοντας με ελάχιστα μέσα, διοικήσεις και προσωπικό, προσπαθούν να περιορίσουν τους χρόνους αναμονής για ραντεβού. Αυτό έχει επιτευχθεί σε κρίσιμες μονάδες και ιατρικές ειδικότητες αιχμής. Ενδεικτική είναι η περίπτωση του ογκολογικού νοσοκομείου «Άγιος Σάββας».
Οι χρόνοι αναμονής για εξέταση από ογκολόγο-παθολόγο έχουν μειωθεί σημαντικά. Ένας ασθενής που θέλει ραντεβού δεν θα χρειαστεί να περιμένει περισσότερο από μια εβδομάδα, όταν στο παρελθόν περίμενε έναν μήνα ή περισσότερο. Στην περίπτωση, όμως που κάποιος πρέπει να υποβληθεί σε ειδική εξέταση, όπως στην Κλινική Μαστού ή στο Γαστρεντερολογικό Τμήμα, πρέπει να περιμένει από 160 έως 190 μέρες!
Το ίδιο συμβαίνει και στο «Γ. Γεννηματάς» της Αθήνας, όπου το ραντεβού για εξέταση στην Πανεπιστημιακή Οφθαλμολογική ξεπερνά τους πέντε μήνες και τους δυο μήνες για το ιατρείο Οστεοπόρωσης. Δεν είναι μόνον οι ελλείψεις που προκαλούν τις παθογένειες: Τα δημόσια νοσοκομεία «νοσούν» βαριά στον τομέα της υποδοχής των ασθενών. Αυτό προκαλεί ταλαιπωρία, αναμονές και απώλεια ζωών.
Σε καθημερινή βάση, ένας μεγάλος αριθμός γιατρών και προσωπικού διατίθεται στην κάλυψη των «επειγόντων» περιστατικών που προσέρχονται στην εφημερία των νοσοκομείων. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι το 40% των περιστατικών αυτών δεν είναι επείγοντα και πως θα μπορούσαν να είχαν αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά στο σπίτι ή σε δομές κοντά στο σπίτι. Το ποσοστό αυτό μεταφράζεται ετησίως σε δύο εκατομμύρια ανθρώπους!
Τα τμήματα επειγόντων περιστατικών αποτελούν πύλη εισόδου προγραμματισμένων εισαγωγών. Τα περιστατικά αυτά «βαπτίζονται» επείγοντα, προκειμένου να αποφύγουν τη λίστα αναμονής και να εισαχθούν για νοσηλεία ή επέμβαση. Η έλλειψη συστήματος εισαγωγής και διαχείρισής τους διαιωνίζει την εξουσία των γιατρών και αφήνει λίγα περιθώρια ορθολογικών παρεμβάσεων στον διοικητικό μηχανισμό.
Η χαλασμένη… εξώπορτα των δημόσιων νοσηλευτικών ιδρυμάτων δεν κοστίζει μόνο σε ποιότητα υπηρεσιών, αλλά και σε ανθρώπινες ζωές. Η πρώτη πανελλήνια καταγραφή τραύματος σε 32 νοσοκομεία της χώρας έχει δείξει το εξής εξοργιστικό:
Ένας ασθενής με σοβαρά τραύματα περιμένει, κατά μέσο όρο, 54 λεπτά στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών, ενώ κάποιος άλλος με λιγότερο σοβαρά τραύματα παραμένει 52 λεπτά! Ασθενείς που θα μπορούσαν να έχουν σωθεί παραμένουν στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών έως και μιάμιση ώρα ή διακομίζονται σε άλλα νοσοκομεία, όταν κάθε λεπτό μετράει για τη ζωή τους
πηγή: εφημ. Έθνος
Διαβάστε σχετικά:
