Ήταν πολύ λογικό ν΄ ασχοληθεί η Αγγελική Νικολούλη με την υπόθεση της φριχτής δολοφονίας του 4χρονου παιδιού από τον πατέρα της. Η δημοσιογράφος στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων για μια ακόμη φορά και προσπάθησε να αλιεύσει την αλήθεια.
Ατάραχος και ψυχρός προσπαθούσε με υπεκφυγές να την αποπροσανατολίσει. Φαινόταν ολοκάθαρα ότι ξέφευγε από το βασικό ερώτημα εάν συνέβη κάποιο ατύχημα στην 4χρονη κόρη του την Άννυ, εκεί στο υπόγειο διαμέρισμα της οδού Μιχαήλ Βόδα όπου έμεναν. Η δημοσιογράφος του ζητούσε συνεχώς να θυμηθεί εάν συνέβη κάτι άλλο άσχημο στο παιδί και μέσα στη ζάλη του το είχε διαγράψει.
Στην προηγούμενη εκπομπή της 1ης Μαίου, στο «Τούνελ« βρισκόταν η μητέρα της Άννυ, η 25χρονη Δημητρίνα Μπορίσοβα. Η Αγγελική Νικολούλη είχε καταφέρει με έμπειρο και διακριτικό τρόπο να αποσπάσει από τη μητέρα την μαρτυρία για την ύπαρξη ενός ακόμη προσώπου στο διαμέρισμα της Μιχαήλ Βόδα, το επίμαχο διάστημα που έχασε τη ζωή του το παιδί. Ήταν η αρχή του τέλους…
Ο παιδοκτόνος όταν το άκουσε επικοινώνησε με τη δημοσιογράφο κατά τη διάρκεια της ζωντανής εκπομπής και προσπάθησε να την απομακρύνει από το πρόσωπο αυτό, που όπως αποδείχτηκε γνώριζε το φρικτό έγκλημα του. Η Ασφάλεια βρήκε το μάρτυρα και με την κατάθεση του άνοιξε ο δρόμος για την εξιχνίαση του αποτρόπαιου εγκλήματος με θύμα την Άννυ.
Ο παιδοκτόνος είχε το θράσος στη συνομιλία του με τη δημοσιογράφο να της πει πως εκείνος επέμενε να έρθει η σύντροφος του στην εκπομπή, γιατί θεωρούσε ότι ήταν η τελευταία τους ελπίδα να βρεθεί το κοριτσάκι.
Η μητέρα του δράστη τις πρώτες μέρες που αποκαλύφθηκε το έγκλημα δεν δεχόταν ότι ο γιος της θα μπορούσε να έχει κάνει κακό στην μικρή Άννυ. Έλεγε τότε στους δημοσιογράφους πως δεν πιστεύει τίποτα και εξέφραζε την επιθυμία της να τον συναντήσει στην Ασφάλεια. Περιέγραψε τον Σάββα σαν ένα ζωηρό παιδί που όσο μεγάλωνε παρουσίαζε παραβατική συμπεριφορά. Η ίδια μάλιστα είχε πει σε κοινωνικούς λειτουργούς να τον οδηγήσουν στη φυλακή κάτι που δεν έγινε, όπως είπε χαρακτηριστικά. Αναφέρθηκε στο πόσο προστατευτικός ήταν απέναντι στον μικρό του αδελφό, που σχεδόν τον μεγάλωσε και ότι φρόντιζε συχνά αδέσποτα σκυλιά.
Από τη στιγμή που αποκαλύφθηκε η φρίκη, τα λόγια που βγήκαν από το στόμα της, ήταν ο χειρότερος εφιάλτης για κάθε μάνα. «Γέννησα ένα τέρας» είπε, «ούτε τ’ όνομα του δεν μπορώ να προφέρω… Δεν με νοιάζει αν πεθάνει…» Δάκρυα κυλούν από τα μάτια της όταν μιλάει για την αδικοχαμένη εγγονή της. Την είχε ζήσει ελάχιστα τους τελευταίους μήνες που το μικρό αγγελούδι βρισκόταν στην Ελλάδα. Για δύο βδομάδες που την είχε κοντά της, την φρόντιζε και της τραγουδούσε. Πιο πριν δεν την γνώριζε. Είχε προσπαθήσει στο παρελθόν να την αναζητήσει στη Βουλγαρία στο σπίτι των παππούδων της από την πλευρά της μητέρας της. Τότε εκείνοι, δεν την είχαν δεχτεί. Σήμερα εύχεται να την είχαν κρατήσει κοντά τους.
Ντρέπεται και ζητάει συγγνώμη από την κοινωνία για το «τέρας που γέννησε». Μέσα στην απόγνωση της μ’ ένα τραγούδι, αποχαιρετάει την εγγονή της…
