Μπορεί η επιστήμη να είναι ταυτόχρονα θαυματουργή και… ξεκαρδιστική; Τα βραβεία Ig Nobel, η ειδική κατηγορία παρωδία των γνωστών βραβείων που απονέμονται για ανακαλύψεις οι οποίες έγιναν μέσω κάποιας απίθανης έρευνας και κυρίως πρώτα προκαλούν γέλιο και μετά σκέψη, αποτελούν τρανή απόδειξη.
Ανάμεσα στους βραβευθέντες ήταν στη δεκαετία του 1980, ο Francis M. Fesmire, από την Ιατρική Σχολή του Τεννεσί στις Ηνωμένες Πολιτείες για μια μέθοδο θεραπείας του λόξιγκα.
Όλα ξεκίνησαν όταν ένας άνδρας παρουσιάστηκε στην εντατική καθώς είχε λόξιγκα κάθε δυο δευτερόλεπτα για τρεις συνεχόμενες ημέρες.
Αφού δοκίμασε όλες τις γνωστές μεθόδους χωρίς αποτέλεσμα, ο γιατρός θυμήθηκε ένα δημοσιευμένο περιστατικό σύμφωνα με το οποίο ο έντονος καρδιακός παλμός μιας 71χρονης επιβραδύνθηκε με την είσοδο ενός δαχτύλου στον πρωκτό.
Δοκίμασε την ίδια μέθοδο με τον ασθενή που είχε λόξιγκα και λειτούργησε.
Πως εξηγείται; Ο τερματισμός του λόξιγκα αρχίζει με το νεύρο του πνεύμονα, ένα νεύρο που εμπλέκεται στον ακούσιο έλεγχο της καρδιάς, των πνευμόνων και του πεπτικού σωλήνα. Από τα 12 ζεύγη κρανιακών νεύρων που βγαίνουν από τον εγκέφαλο, είναι το μεγαλύτερο, που εκτείνεται μέχρι το άκρο σας.
Ο μακροχρόνιος λόξιγκας μπορεί να προκληθεί από βλάβη ή ερεθισμό του πνευμονογαστρικού νεύρου, καθώς παίζει ρόλο στο διάφραγμα. Δεδομένου ότι το νεύρο φτάνει στο ορθό, η διέγερση του νεύρου από το πίσω μέρος για να τερματίσει τον λόξιγκα ήταν ένα… λογικό επόμενο βήμα.