Οι γυναίκες σε παγκόσμια κλίμακα ζουν πλέον κατά μέσο όρο επτά χρόνια περισσότερο από τους άνδρες και μόνο η βιολογία και η γενετική δεν μπορούν να εξηγήσουν τη διαφορά, η οποία έχει γίνει γνωστή ως χάσμα μακροζωίας.
Μέρος του προβλήματος φαίνεται πως είναι το ότι οι άνδρες είναι πολύ πιο πιθανό από τις γυναίκες να επιδιώξουν επικίνδυνα επαγγέλματα και να χάσουν τη ζωή τους στην εργασία. Ωστόσο, οι στατιστικές δείχνουν ότι οι κίνδυνοι στο χώρο εργασίας δεν εξηγούν τη διαφορά.
Μια πιο ανησυχητική πιθανότητα είναι ότι οι συνθήκες υγείας των ανδρών, σε περιπτώσεις όπως ο καρκίνος του προστάτη, δεν παίρνουν την προσοχή που θα έπρεπε.
Το χάσμα μακροζωίας είναι σχετικά σύγχρονο φαινόμενο. Καταγραφές για την θνησιμότητα δείχνουν ότι μέχρι το 1850, οι άνδρες και οι γυναίκες είχαν λίγο πολύ το ίδιο προσδόκιμο ζωής. Όπως απεικονίζεται στο παρακάτω διάγραμμα, το χάσμα έχει διευρυνθεί σταθερά έκτοτε. Σημειώνουμε ότι η κατακόρυφη γραμμή το 1918 ήταν λόγω της ισπανικής γρίπης.
Αυτά τα δεδομένα δείχνουν ότι είναι άδικο να κατηγορήσουμε για το χάσμα μακροζωίας την αρσενική φυσιολογία, αφού η βιολογία δεν έχει αλλάξει από το 1850, αλλά το σχετικό προσδόκιμο ζωής έχει. Επίσης, ενώ είναι αλήθεια ότι η ανδρική σεξουαλική ορμόνη τεστοστερόνη έχει συνδεθεί με επικίνδυνη συμπεριφορά και υψηλή χοληστερόλη, είναι επίσης αλήθεια ότι 287.000 γυναίκες πεθαίνουν κάθε χρόνο λόγω επιπλοκών από την εγκυμοσύνη και τον τοκετό. Οι βιολογικοί παράγοντες κινδύνου των φύλων αλληλοαναιρούνται.
Γιατί λοιπόν οι άνδρες πεθαίνουν νωρίτερα; Οι ερευνητές υποψιάζονται ότι δύο σημαντικοί παράγοντες είναι ότι οι άνδρες αναλαμβάνουν πιο επικίνδυνες θέσεις εργασίας και έχουν φτωχότερη πρόσβαση σε ποιοτική υγειονομική περίθαλψη.
Μπορεί οι άντρες να απολαμβάνουν κάποιο αριθμό πλεονεκτημάτων στο χώρο εργασίας, αλλά, όταν πρόκειται στο να παραμείνουν ζωντανοί, βρίσκονται σε σοβαρό μειονέκτημα. Τα στοιχεία στις Ηνωμένες Πολιτείες δείχνουν ότι άνδρες είναι το 90% των θυμάτων εργατικών ατυχημάτων κάθε χρόνο και δεν είναι επειδή οι άνδρες εργάζονται περισσότερες ώρες από τις γυναίκες. Το 2017, υπήρξαν 5,7 θάνατοι ανδρών ανά 100.000 ώρες εργασίας, σε σύγκριση με μόνο 0,6 θανάτους γυναικών ανά 100.000 ώρες. Οι άνδρες ενδέχεται να είναι πιο πιθανό να χάσουν τη ζωή τους στην εργασία επειδή διαλέγουν δυσανάλογα επικίνδυνες επαγγελματικές σταδιοδρομίες. Οι πιο επικίνδυνες εργασίες περιλαμβάνουν την υλοτομία, την αλιεία, την οικοδομή, κλάδοι όπου κυριαρχούν άνδρες.
Όσοι άνδρες δεν χάσουν τη ζωή τους πρόωρα στην εργασία, πεθαίνουν στο σπίτι ή τα νοσοκομεία. Οι άνδρες είναι 50% πιθανότερο από τις γυναίκες να πεθάνουν από καρδιακές παθήσεις και είναι πολύ πιο πιθανό να αυτοκτονήσουν. Ο καρκίνος του προστάτη είναι η τρίτη κύρια αιτία θανάτου από καρκίνο στις Ηνωμένες Πολιτείες και περίπου 10.000 άνδρες στη χώρα διαγιγνώσκονται κάθε χρόνο με καρκίνο των όρχεων. Παρ ‘όλα αυτά, δεν υπάρχουν ομοσπονδιακές υπηρεσίες αποκλειστικά για την υγεία των ανδρών ενώ παρατηρείται μια ανησυχητική έλλειψη χρηματοδότησης σε έρευνες για καρκίνους που εμφανίζονται σε άνδρες.
Το αμερικανικό Εθνικό Ινστιτούτο Καρκίνου δαπανά διπλάσια ποσά χρηματοδότησης για τον καρκίνο του μαστού από ό, τι για τον καρκίνο του προστάτη. Τα εθνικά ινστιτούτα υγείας δαπανούν σχεδόν τρεις φορές περισσότερο. Φυσικά πρέπει να λάβουμε υπόψη πως ο καρκίνος του μαστού στοιχίζει περίπου 10.000 περισσότερες ζωές κάθε χρόνο από τον καρκίνο του προστάτη, αλλά γιατί να υπάρχει τόσο τεράστια διαφορά;