Σήμερα θα πάμε για σανδάλια στον καλύτερο. Ο «ποιητής» Παντελής Μελισσινός μας περιμένει, πάντα χαμογελαστός στη Αγίας Θέκλας. Στην Μέκκα των σανδαλιών. Σε καλωσορίζει και αμέσως έχεις στα χέρια σου έναν κατάλογο με φωτογραφίες διαφορετικών τύπων σανδαλιών για να μπορείς να διαλέξεις εύκολα. Θα δεις και απίστευτα πολλά δημοσιεύματα για αυτό. Μέχρι ιταλικά περιοδικά, μέχρι New York Times.
Του Δημήτρη Γιαγτζόγλου
Μια ιστορία που πάει κοντά στα 100 χρόνια πίσω. «Είμαι η Τρίτη γενιά. Ο παππούς μου ξεκίνησε το 1920 στην Πανδρόσου. Έφτιαχνε παπούτσια. Μποτάκια και παπούτσια ορειβασίας και ιππασίας. Του χρόνου θα γιορτάσουμε τα 100 μας χρόνια».
Η στροφή στο σανδάλι έγινε αργότερα. «Το 1954 ανέλαβε ο πατέρας μου. Και από ένα τυχαίο γεγονός έγινε το πρώτο ζευγάρι σανδαλιών. Μια αγγλίδα χορογράφος ήρθε και άλλαξε την πορεία του μαγαζιού. Ζήτησε από τον πατέρα μου για τις ανάγκες μιας παράστασης να της φτιάξει αρχαιοελληνικά σανδάλια. Έφτιαξαν ένα σχέδιο που το ονόμασαν «σπαρτιάτικο» και ο πατέρας μου κράτησε μερικά ζευγάρια και τα κρέμασε έξω από την βιτρίνα του μαγαζιού. Μέχρι τότε πουλούσε απλώς παπούτσια. Άρχισαν αμέσως οι Αμερικανοί να τα αγοράζουν. Και όλο αυτό άλλαξε την μορφή που είχε το Μοναστηράκι μέχρι τότε. Άρχισαν όλοι να φτιάχνουν σανδάλια. Ήταν μεγάλη η ζήτηση άρα και το κέρδος».
Και ποιος δεν έχει περάσει από το μαγαζί. Και το πελατολόγιο τεράστιο. «Ήρθαν οι Beatles, ο Λένον δεν ήρθε μόνο μία φορά, η Jackie O, o Ωνάσης, Barbara Streisand, Kate Moss». Ούτε ο ίδιος δεν θυμάται πόσοι έχουν περάσει. «Όλα αυτά μας καθιέρωσαν σαν ένα μαγαζί που κάποιος επισκέπτης από το εξωτερικό, έπρεπε και πρέπει να περάσει από εδώ».
Υπάρχει και ένα μυστικό που κάνει τα σανδάλια του Μελισσινού μοναδικά. «Είναι όλα χειροποίητα. Τα φτιάχνουμε στο πόδι του πελάτη. Όπως στο κουρείο. Έρχεται ο πελάτης εδώ και του το φτιάχνουμε επιτόπου. Έχουμε κάποια ζευγάρια ημιτελή για εκείνους που βιάζονται και τα προσαρμόζουμε εκείνη την ώρα στο πόδι τους. Αλλά υπάρχου και πολλές περιπτώσεις που τα φτιάχνουμε εκείνη την ώρα. Το αστείο είναι ότι οι πελάτες πιάνουν και την κουβέντα μεταξύ τους. Σαν ένα πάρτι η ατμόσφαιρα στο μαγαζί. Πολλές φορές δεν θέλουν να φύγουν».
Για την συντήρηση τώρα. Το λάθος που κάναμε όλοι όταν ήμασταν μικροί. Όχι νερό. «Γίνεται κόκαλο το δέρμα. Και δεν τα στεγνώνουμε ποτέ στον ήλιο. Χρειάζεται να τα περνάμε με λίγη βαζελίνη ή λίγο baby oil. Έτσι μεγαλώνει η διάρκεια της ζωής τους».