Οι στατιστικές καταγράφουν τα υψηλότερα ποσοστά δολοφονιών, τα περισσότερα εγκλήματα από πυροβόλα όπλα, τα μεγαλύτερα προβλήματα με τα ναρκωτικά, αλλά και το μεγαλύτερο αριθμό συλλήψεων.
Ωστόσο οι αριθμοί φανερώνουν μόνο ένα κομμάτι της ιστορίας και μερικές φορές ο καλύτερος τρόπος για να περιγράψεις ποια μέρη πρέπει να αποφύγεις, είναι να κοιτάξεις την ανθρώπινη πλευρά της βίας, τις ιστορίες πίσω από τους αριθμούς.
Από πόλεις του επονομαζόμενου τρίτου κόσμου έως μητροπόλεις της βόρειας Αμερικής, δείτε μερικές από τις πιο βίαιες πόλεις που σίγουρα πρέπει να αποφύγετε.
Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, το Λος Κάμπος του Μεξικού έγινε δημοφιλής προορισμός διακοπών σε μεγάλο βαθμό λόγω της υποστήριξης αστέρων όπως η Ελίζαμπεθ Τέιλορ και ο Τζον Ουέιν. Ο 21ος αιώνας έφερε μια έκρηξη στον τουρισμό αλλά και την εγκληματικότητα. Ο αριθμός των φόνων αυξήθηκε σχεδόν κατά 300% μεταξύ 2016 και 2017 και το μεγαλύτερο μέρος της βίας συνδέεται με τη δράση του οργανωμένου εγκλήματος.
Η Βενεζουέλα εξακολουθεί να έχει το υψηλότερο ποσοστό δολοφονιών στον κόσμο: 81.4 ανά 100.000 άτομα. Στο Καράκας, η φτώχεια και η πείνα είναι τέτοια που ακόμα και αν κανείς δεν κλέβει χρήματα, κλέβει φαγητό. Τα εστιατόρια, τα παντοπωλεία και όσοι μεταφέρουν είδη τροφίμων γίνονται στόχος. Πολλοί γίνονται εγκληματίες για λίγο φαγητό! Ο μέσος όρος των 73 ανθρώπων που πεθαίνει καθημερινά, περιλαμβάνει θύματα εγκλημάτων λόγω πείνας!
Το 2017, το Ακαπούλκο ονομάστηκε πρωτεύουσα των δολοφονιών και δεν ήταν υπερβολή. Το «τέρας» έχει δύο «κεφάλια». Από τη μία ο πόλεμος των καρτέλ και από την άλλη οι συμμορίες των δρόμων με εκβιασμούς, απαγωγές, κλοπές αυτοκινήτων, πορνεία και ναρκωτικά. Οι τοπικές επιχειρήσεις αναγκάζονται να πληρώνουν μέχρι και το ήμισυ των κερδών τους σε «προστασία» και οι πυροβολισμοί είναι… καθημερινότητα στους δρόμους του κάποτε τουριστικού παράδεισου.
Η εγκληματικότητα έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις στη Βραζιλία και η πόλη της Νατάλ σίγουρα δεν αποτελεί εξαίρεση. Διατηρεί τα υψηλότερα ποσοστά δολοφονιών, ωστόσο η μεγάλη μάστιγα είναι οι ληστρικές επιθέσεις σε διερχόμενους οδηγούς ακόμη και όταν περιμένουν στο φανάρι. Τα εστιατόρια αποτελούν συχνά στόχο για τους ένοπλους ληστές και όσοι βρεθούν στη συνοικία των «κόκκινων φαναριών» κινδυνεύουν να τους ναρκώσουν και να τους ληστέψουν οι γυναίκες του αγοραίου έρωτα.
Όταν σκέφτεστε τις πόλεις με τη μεγαλύτερη εγκληματικότητα στις Ηνωμένες Πολιτείες το Σεντ Λούις ίσως να μην είναι η πρώτη που θα σας έρθει στο μυαλό. Το 2017, είχε το υψηλότερο ποσοστό δολοφονιών στη χώρα, με 66,1 άτομα ανά 100.000 να πέφτουν θύματα ανθρωποκτονίας. Οι τοπικές αρχές κατηγορούν τους χαλαρούς νόμους για την οπλοκατοχή, λέγοντας ότι όχι μόνο διευκολύνει όσους θέλουν να οπλοφορούν, αλλά δυσκολεύει και το έργο της αστυνομίας.
Η Παπούα Νέα Γουινέα είναι μία από τις χειρότερες χώρες για τις γυναίκες, καθώς οι στατιστικές καταγράφουν πως το 70% εξ αυτών θα βιαστεί σε κάποια στιγμή της ζωής τους! Στο Πορτ Μόρεσμπι οι ξένες πρεσβείες προειδοποιούν τους υπηκόους τους για τις περιοχές υψηλού κινδύνου που κυριαρχούν τα μαχαίρια και τα πυροβόλα όπλα, αλλά και οδοφράγματα που στήνουν ληστές για να σταματήσουν οι οδηγοί ώστε να τους ληστέψουν η και να τους απαγάγουν. Οι ένοπλες επιθέσεις μεταξύ εθνοτικών ομάδων είναι επίσης ένας μεγάλος κίνδυνος και όσοι επισκεφθούν τη νησιωτική εξωτική χώρα καλό θα είναι να έχουν ένοπλη συνοδεία.
Τα προβλήματα της Νότιας Αφρικής με την εκτεταμένη βία είναι γνωστά. Το ποσοστό δολοφονιών στο Κέιπ Τάουν είχε αυξηθεί κατά 60% μέχρι το 2018 και σε ορισμένες περιοχές εκτιμάται ότι η εγκληματική δραστηριότητα πλήττει το 93% των νοικοκυριών. Ο Νοτιοαφρικανός πρόεδρος Cyril Ramaphosa κατέβασε τον στρατό στους δρόμους, ωστόσο οι κάτοικοι μιλούν για προσωρινή λύση που δεν κάνει τίποτα μακροπρόθεσμα για να διορθώσει το βαθύ φυλετικό χάσμα το οποίο έχει ριζώσει και «ποτίζει» τη βία.
Το 2018, οι ξένες κυβερνήσεις έδωσαν οδηγία σε όσους έκαναν διακοπές στη Τζαμάικα να μην βγουν έξω από το κατάλυμα τους, εν μέσω κατάστασης έκτακτης ανάγκης, η οποία ξεκίνησε από έναν στρατό που ευελπιστούσε να βάλει φρένο στην ανεξέλεγκτη διακίνηση όπλων και τη βία των συμμοριών. Ένοπλες ληστείες και βιασμοί συμβαίνουν ολοένα και συχνότερα στο Κίνγκστον, ακόμη και μέσα στην θεωρούμενη ασφάλεια όλων των θέρετρων σε μια χώρα που η αστυνομία παραδέχεται πως δεν προλαβαίνει να ανταποκριθεί σε όλες τις κλήσεις για βοήθεια.
Στη Βαλτιμόρη των Ηνωμένων Πολιτειών, το πρόβλημα δεν είναι μόνο οι ρυθμοί αύξησης των δολοφονιών, αλλά και της μείωσης των συλλήψεων των δραστών τους. Η αστυνομία παίρνει όλο και λιγότερη βοήθεια από τους κατοίκους και είναι σοβαρά ανεπαρκής, με κάθε ντετέκτιβ να εργάζεται κατά μέσο όρο σε 31 υποθέσεις ταυτόχρονα. Πολλοί κάτοικοι αγωνίζονται στη φτώχεια, οι διακρίσεις εξακολουθούν να είναι ο κανόνας και, λόγω των πρόσφατων ταραχών, η πόλωση μεταξύ των αρχών επιβολής του νόμου και των πολιτών γίνεται ευρύτερη. Αυτό σημαίνει ότι σε πολλές περιπτώσεις, η αστυνομία γνωρίζει ποιος είναι ο ένοχος, αλλά δεν μπορεί να τον συλλάβει, καθώς πολλές φορές πυροδοτούν συλλαλητήρια και νέο κύκλο βίας.
Οι κάτοικοι στο Σαν Χουάν του Πόρτο Ρίκο βλέπουν τις σφαίρες να πέφτουν βροχή στους δρόμους και κυριολεκτικά εκπαιδεύονται πως θα αποφύγουν τις «αδέσποτες», αφού οι πυροβολισμοί σημειώνονται ακόμη και μέρα μεσημέρι. Οι εμπειρογνώμονες αποδίδουν την αύξηση της εγκληματικότητας στα όσα άφησε πίσω του ο τυφώνας Μαρία, με μια παραπαίουσα οικονομία και μια αστυνομική δύναμη η οποία δεν διαθέτει επαρκή στελέχωση με το προσωπικό να μην πληρώνεται και να εργάζεται υπερβολικά.
Η Μανίλα είναι μία από τις πιο επικίνδυνες πόλεις του κόσμου μετά τον πόλεμο που κήρυξε στα καρτέλ των ναρκωτικών ο πρόεδρος Rodrigo Duterte ένας άνθρωπος που θεωρείται υπεύθυνος για αρκετούς από τους εκτιμώμενους 20.000 θανάτους που καταγράφηκαν μεταξύ 2016 και 2019. Η αιματοχυσία έχει δύο πλευρές. Από τη μια η κυβέρνηση, υποστηρίζει ότι απομακρύνει τα ναρκωτικά από τους δρόμους. Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν ισχυρισμοί από οργανώσεις όπως το Human Rights Watch, το οποίο καταγγέλλει ότι πολλοί από τους θανάτους είναι εκτελέσεις που διατάσσει η κυβέρνηση με το πρόσχημα της επιβολής του νόμου.
Το Ρίο ντε Τζανέιρο καταγράφει μεγάλα ποσοστά δολοφονιών, ενώ μετά το 2016, έχει πληγεί από πολιτικά σκάνδαλα, οικονομική κατάρρευση και κακές ηγεσίες. Οι κακοπληρωμένοι αστυνομικοί σχημάτισαν τις δικές τους πολιτοφυλακές και στράφηκαν σε εκβιασμούς για να βγάλουν χρήματα. Εκτιμήσεις δείχνουν ότι το 40% της πόλης βρίσκεται κάτω από τον έλεγχο αυτών των πολιτοφυλακών. Οι εγκληματικές συμμορίες βρήκαν την ευκαιρία να αναπτυχθούν και αυτό οδήγησε σε νέο κύκλο αίματος.