Το δυστύχημα στο Τσερνόμπιλ αποτέλεσε την χειρότερη πυρηνική καταστροφή όλων των εποχών και ακόμη και σήμερα, μετά από 33 χρόνια, υπάρχουν πολλά αναπάντητα ερωτήματα για τον ακριβή αριθμό όσων έχασαν τη ζωή τους άμεσα ή έμμεσα από τη φονική ραδιενέργεια.
Όπως ερωτήματα προκαλούν κάποια από τα πλέον περίεργα πράγματα που μπορεί κανείς να συναντήσει στην νεκρή ζώνη.
Το στοιχειωμένο λούνα παρκ
Η πόλη Πρίπιατ απέχει μόλις λίγα χιλιόμετρα από το πυρηνικό εργοστάσιο. Εκεί έμεναν οι περισσότεροι εργαζόμενοι με τις οικογένειες τους. Σήμερα, είναι μια πόλη-φάντασμα και το λούνα παρκ στέκει εκεί ανατριχιαστικό. Τι θα μπορούσε να συμβολίσει καλύτερα την τραγωδία μιας εγκαταλελειμμένης πόλης όπου κάποτε ζούσαν και έπαιζαν χιλιάδες παιδιά;
Τα… φυσιολογικά ζώα
Για όσους περιμένουν να συναντήσουν ζώα με τρία μάτια και έξι άκρα λόγω της ραδιενέργειας η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Τα ζώα που ζουν στη ζώνη αποκλεισμού, η οποία είναι η περιοχή 1.000 τετραγωνικών μιλίων γύρω από το πυρηνικό εργοστάσιο, δεν έχουν φυσικές ανωμαλίες. Όπως εξήγησαν οι επιστήμονες, οι φρικτές μεταλλάξεις ήταν πολύ πιο συνηθισμένες στις πρώτες ημέρες της καταστροφής και με την πάροδο των χρονών η φύση διόρθωσε τα λάθη.
Σοβιετική προπαγάνδα
Μισό εκατομμύριο άνθρωποι ζούσαν στο Πρίπιατ και χρειάστηκε να περάσουν 36 ώρες μετά την καταστροφή για να δοθεί η εντολή να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, χρόνος που πιθανότατα ήταν αρκετός για να εκτεθούν στην ραδιενέργεια. Τους έλεγαν ότι θα γυρίσουν σε μια ή δύο ημέρες και για αυτό να πάρουν μαζί τους μόνο τα χαρτιά τους και μια αλλαξιά ρούχα.
Η σοβιετική προπαγάνδα βρίσκεται ακόμη σε όλο το Πρίπιατ, εκεί όπου υπάρχει ένα μεγάλο δωμάτιο γεμάτο από καλά διατηρημένα πορτρέτα σοβιετικών ηγετών.
Οι σκιές των αγνοουμένων
Είτε αγνοώντας είτε παραμερίζοντας τον κίνδυνο που είχαν από την ακτινοβολία καλλιτέχνες γκράφιτι μπήκαν στη ζώνη αποκλεισμού και ζωγράφισαν στους τοίχους.
Μερικά από τα πιο εντυπωσιακά γκράφιτι είναι στο Πρίπιατ όπου καλλιτέχνες ζωγράφισαν ανατριχιαστικές σιλουέτες των αγνοουμένων κατοίκων. Δεν είναι τυχαίο ότι οι σιλουέτες είναι παρόμοιες με τις σκιές ανθρώπων που λέγεται πως έμειναν στους τοίχους και τα σκαλιά κτιρίων στη Χιροσίμα όταν εξερράγη η ατομική βόμβα.
Οι γιαγιάδες
Η σοβιετική κυβέρνηση διέταξε 116.000 ανθρώπους μετά το δυστύχημα στο Τσερνομπίλ, να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Ωστόσο ορισμένοι κάτοικοι των μικρότερων χωριών δεν ενδιαφέρθηκαν να φύγουν. Είχαν επιβιώσει από τον Ιωσήφ Στάλιν και τους Ναζί, και δεν ήταν έτοιμοι να ξεφύγουν από έναν κίνδυνο που δεν μπορούσαν καν να δουν. Πολλοί έφυγαν και επέστρεψαν μετά από μερικούς μόλις μήνες. Οι περισσότεροι από αυτούς ήταν πάνω από 50 ετών και από τους ελάχιστους που ζουν ακόμη το 80% είναι γυναίκες.
Ξέρουν ότι το έδαφος είναι μολυσμένο, αλλά καλλιεργούν τη γη και ταΐζουν τα γουρούνια και τις κατσίκες από τα οποία τρέφονται.
Τερατογενέσεις
Οι μεταλλάξεις εμφανίστηκαν λίγο μετά την καταστροφή και πάλι το 1989 και το 1990, περίοδος η οποία θεωρείται ότι συμπίπτει με την αποτυχία της «σαρκοφάγου» που δεν σταμάτησε τη διαρροή ραδιενέργειας.
Μεταξύ των μεταλλάξεων που παρατηρήθηκαν στα τοπικά βοοειδή, τους χοίρους, τις κατσίκες και τα άλογα ήταν παραμορφωμένα πρόσωπα, επιπλέον άκρα, νανισμός και περίεργα χρώματα.
Τουρίστες
Όσο απίστευτο και αν σας ακούγεται 12.000 τουρίστες επισκέπτονται τη ζώνη αποκλεισμού κάθε χρόνο. Είναι πραγματικά ασφαλές; Κανείς δεν απαντά με απόλυτη βεβαιότητα! Μια δημοφιλής τουριστική εταιρεία υπόσχεται 11 ώρες συναρπαστικής εξερεύνησης προσφέροντας μέτρα ασφαλείας που διαφημίζουν ως εγγυημένα. Ορισμένα ξενοδοχεία στην ευρύτερη περιοχή πάντως τους ζητούν να αφήνουν έξω τα παπούτσια τους.
Οι κούκλες
Το Πρίπιατ είναι γεμάτο από παλιές, σπασμένες κούκλες, τόσες πολλές που μοιάζει με ταινία τρόμου, πραγματικά ανατριχιαστικό σκηνικό. Είναι ότι άφησαν πίσω τους τα παιδιά που έφυγαν άρον άρον με τις οικογένειες τους ή μήπως τις φέρνουν τουρίστες προκειμένου να τις χρησιμοποιήσουν ως… φόντο, κυρίως για χάρη του Instagram;
Η μετακόμιση του αιώνα
Η πρώτη «σαρκοφάγος» κατασκευάστηκε από 14 εκατομμύρια κυβικά μέτρα σκυροδέματος και περισσότερους από 8.000 τόνους μετάλλου. Από την πρώτη στιγμή θεωρήθηκε προσωρινό μέτρο ωστόσο χρειάστηκε 20 χρόνια για τους μηχανικούς να βρουν μια άλλη λύση. Όταν τελικά ολοκληρώθηκε η νέα «σαρκοφάγος», οι οικοδόμοι χρειάζονταν 18 πλοία και 2.500 φορτηγά για να το μεταφέρουν πραγματικά και όλα τα μέρη από την Ιταλία στο Τσερνομπίλ. Εγκαταστάθηκε τελικά το Νοέμβριο του 2016 και τώρα στέκεται ηρωικά πάνω από τον κατεστραμμένο αντιδραστήρα.
Ραδιενεργο-φάγοι μύκητες
Ένα από τα πολλά περίεργα πράγματα στο Τσερνόμπιλ είναι η σχεδόν υπερφυσική διατήρηση φυτών στη ζώνη αποκλεισμού. Η βλάστηση στην συγκεκριμένη περιοχή δεν αποσυντίθεται με τον ίδιο ρυθμό που κάνει στον υπόλοιπο κόσμο. Η ακτινοβολία είχε ισχυρό αρνητικό αντίκτυπο στους αποσυνθέτες όπως μύκητες, μικρόβια και ορισμένα έντομα.
Το 2002, οι επιστήμονες ανακάλυψαν τον μύκητα που αναπτύσσεται μέσα στον κατεστραμμένο τέταρτο αντιδραστήρα, όπου τα επίπεδα ακτινοβολίας είναι ακόμη εξαιρετικά υψηλά.
Μετά την υποβολή των μυκήτων σε μια σειρά δοκιμών, οι επιστήμονες διαπίστωσαν πως εκτέθηκαν σε υψηλά επίπεδα ιοντίζουσας ακτινοβολίας. Κανείς δεν ξέρει πραγματικά τι συνέβη μετά την ολοκλήρωση αυτών των μελετών.
Το σχολείο με τις μάσκες
Μια αίθουσα δημοτικού σχολείου με το πάτωμα γεμάτο μάσκες και σε ένα σκαμνί στη μέση του δωματίου μια κούκλα που φορά μάσκα. Οι περισσότεροι φέρνουν στο νου σκηνές πανικού παιδιών που κλήθηκαν να φορέσουν μάσκες. Ωστόσο η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική. Οι περισσότερες από αυτές τις μάσκες αερίου ήταν αποθηκευμένες κατά τη στιγμή της καταστροφής και πιθανότατα δεν είχαν ποτέ ληφθεί από οποιονδήποτε εργαζόταν ή παρακολούθησε το σχολείο. Είχαν κατά πάσα πιθανότητα αφαιρεθεί μήνες ή χρόνια αργότερα. Κοιτάξτε προσεκτικά τις μάσκες και θα παρατηρήσετε ότι τα φίλτρα λείπουν. Πιθανόν τα πήραν όσοι έκαναν πλιάτσικο για τη μικρή ποσότητα αργύρου που περιέχουν.