Όσους παραπονιούνται για «βαρύ» χειμώνα μόλις το θερμόμετρο πέσει κάτω από το μηδέν οι κάτοικοι του Οϊμιάκον μάλλον θα τους θεωρούν «λαπάδες» αφού εκεί η θερμοκρασία φτάνει μέχρι και τους -46 βαθμούς Κελσίου!
Το Οϊμιάκον βρίσκεται στην καρδιά της Σιβηρίας και σίγουρα δεν θα πάτε από περιέργεια. Αν βγείτε έξω με τις θερμοκρασίες που επικρατούν το χειμώνα θα δείτε τις βλεφαρίδες σας να κοκαλώνουν, το σάλιο σας να γίνεται παγάκια μέσα στο στόμα, ενώ η μηχανή του αυτοκινήτου πρέπει να είναι 24 ώρες την ημέρα σε λειτουργία για να μην παγώσει. Είναι σχεδόν αδύνατο να σκάψετε στο έδαφος για οποιαδήποτε εργασία και αν χρειαστεί θα πρέπει πρώτα να ανάψετε μια γιγαντιαία φωτιά για να μαλακώσετε τα πρώτα εκατοστά του πάγου , να το σκάψετε, να ανάψετε άλλη φωτιά και ούτω καθεξής.
Και όμως υπάρχουν άνθρωποι που ζουν εκεί όλο το χρόνο. Η πόλη έχει πληθυσμό περίπου 500 κατοίκους και έχουν προσαρμοσθεί στο περιβάλλον τους με αρκετά ασυνήθιστους τρόπους.
Ένα βασικό είναι η διατροφή. Δεν υπάρχουν φρέσκα λαχανικά αφού σίγουρα δεν μπορεί να φυτρώσει τίποτα υπό αυτές τις συνθήκες. Σχεδόν κάθε γεύμα αποτελείται μόνο από κρέας, και πολλές φορές, είναι ωμό και κατεψυγμένο. Οι κατεψυγμένοι κύβοι ψαριού, κρέατος αλόγου ή αίματος ταράνδου περιλαμβάνονται στο μενού. Τα περισσότερα πάντως γεύματα είναι κρέας στιφάδο.
Δεν είναι μόνο η θερμοκρασία ακραία, αλλά και το φως του ήλιου. Η πόλη παίρνει μόνο περίπου τρεις ώρες ηλιακού φωτός ανά ημέρα κατά τη διάρκεια του χειμώνα, και 21 το καλοκαίρι. Ειλικρινά, δεν είμαστε σίγουροι ποιο είναι χειρότερο.
Οι κάτοικοί του είναι συνηθισμένοι, αλλά σίγουρα δεν θα σας κατηγορήσουν αν πείτε ότι ακούγεται σαν ένα πολύ άθλιο μέρος για να ζήσετε, αφού σίγουρα δεν θα είστε οι πρώτοι που θα το σκέφτονται.
Αξίζει να σημειωθεί πως η πόλη αποτελούσε για πολλές δεκαετίες τόπο εξορίας Ρώσων πολιτικών κρατουμένων, ενώ είναι γνωστή στους ντόπιους με το παρατσούκλι «Δαχτυλίδι Θανάτου του Στάλιν». Και όχι άδικα!