Μια καταγγελία που έφτασε στον Υποναύαρχο ε.α. του Πολεμικού Ναυτικού Στέλιο Φενέκο από μητέρα στρατιώτη που υπηρετεί την θητεία του προκάλεσε το ξέσπασμα του Ναυάρχου. Η συμβουλή του αφορά όχι μόνο την ζωή στα στρατόπεδα αλλά αποτυπώνει γενικότερα μια στάση ζωής.
Γράφει ο Κώστας Αττίας
H καταγγελία που έφτασε στον Ναύαρχο Στέλιο Φενέκο από μητέρα οπλίτη είναι πράγματι εξοργιστική. Στρατιώτης φέρεται να δέχτηκε χαστούκι από στέλεχος μονάδας για ζήτημα ήσσονος σημασίας, όπως το χαρακτηρίζει ο ανώτατος ε.α. αξιωματικός.
Στην συνέχεια όταν το περιστατικό έγινε γνωστό η… «λύση» που προτιμήθηκε ήταν να πάρει κάποιες ημέρες άδεια ο στρατιώτης. Παράλληλα ο διοικητής του στρατιωτικού κάλεσε την οικογένεια του στρατιώτη στο τηλέφωνο για να εξομαλύνει την κατάσταση.
Ο Ναύαρχος συμβούλεψε την μητέρα να ακολουθήσει τα νόμιμα για να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι. Τιμώντας τις Δημοκρατικές παραδόσεις του Π.Ν. ο Σ. Φενέκος καλεί με την ευκαιρία αυτή και με αφορμή την καταγγελία τον καθένα να αντισταθεί με παρρησία και σθένος σε κάθε κατάχρηση εξουσίας.
Θυμίζει ακόμα πως είναι σημαντικό και για τις Ένοπλες Δυνάμεις να αποτρέπονται κρούσματα κατάχρησης εξουσίας και να επιβάλλονται ποινές σε ανάλογες περιπτώσεις γιατί τέτοια περιστατικά είναι διαλυτικά για την πειθαρχία ενώ δημιουργούν λάθος εντυπώσεις στους στρατεύσιμους για τις Ένοπλες Δυνάμεις.
Το τελικό όμως και ίσως το πιο καταλυτικό ερώτημα που βάζει ο ίδιος ο Ναύαρχος θα έπρεπε να απασχολήσει άπαντες έχοντες εξουσία στο στράτευμα.
Ο Ναύαρχος λοιπόν αναρωτιέται αν ακόμα και μετά την παρότρυνση του στην μητέρα να γίνουν τα νόμιμα αυτή έχει την δυνατότητα να το πράξει με την ελεύθερη της βούληση ή φοβούμενη μήπως τα πράγματα γίνουν πιο δύσκολα για τον γιο της θα προτιμήσει την σιωπή;
Ερώτημα το οποίο φυσικά από μόνο του αναδεικνύει ένα άλλο ζήτημα. Τι έχει κάνει το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, για να πείσει οπλίτες και μόνιμα στελέχη ότι μπορούν να διεκδικήσουν το δίκιο τους χωρίς να φοβούνται για το «δίκιο του ισχυρού»; Ιδίως καθώς δεν είναι η πρώτη φορά που ακούγονται ανάλογες καταγγελίες οι οποίες όμως σπάνια παίρνουν τον δρόμο που θα τις καταστήσει «επίσημες» και θα διερευνηθούν αρμοδίως, για διάφορους λόγους που είναι γνωστοί σε όσους κατοικούν σε αυτήν την χώρα.