Συγγενείς 73χρονης που βρέθηκε απανθρακωμένη την επόμενη ημέρα της πυρκαγιάς στο Μάτι, προσέφυγαν στη Δικαιοσύνη και το Διοικητικό Πρωτοδικείο αποφάσισε την καταβολή αποζημίωσης 150.000 ευρώ, αναγνωρίζοντας παράλληλα ευθύνες στο Δημόσιο για λάθη και παραλείψεις που οδήγησαν στην τραγωδία.
Οι δικαστές απέρριψαν τους ισχυρισμούς του Δημοσίου και έκριναν ότι «τα αρμόδια όργανα του Πυροσβεστικού Σώματος, από το χρονικό σημείο εκδήλωσης της από 23.7.2018 πυρκαγιάς στη θέση «Νταού Πεντέλης» του Δήμου Πεντέλης, την επέκταση και διάσπασή της σε δύο μέτωπα, περί ώρα 17:17 έως 17:30, έως την είσοδό της στον οικισμό του Νέου Βουτζά του Δήμου Μαραθώνα, στις 18:00, ουδέποτε εξέτασαν τη δυνατότητα οργανωμένης προληπτικής απομάκρυνσης πολιτών και παρέλειψαν να διατυπώσουν εγκαίρως εισήγηση για την οργανωμένη προληπτική απομάκρυνση».
Επίσης, το δικαστήριο απέρριψε τον ισχυρισμό του Δημοσίου κατά τον οποίο η οργανωμένη απομάκρυνση των πολιτών δεν ήταν ενδεδειγμένο μέτρο στη συγκεκριμένη πυρκαγιά, ελλείψει επαρκούς χρόνου για την ασφαλή απομάκρυνση τους. Στο σκεπτικό της απόφασης επισημαίνεται ότι υφίσταται αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ της παράνομης συμπεριφοράς των οργάνων του εναγόμενου Ελληνικού Δημοσίου και της επελθούσας ζημίας.
«Είναι απορριπτέα όσα προβάλλει το εναγόμενο Ελληνικό Δημόσιο, σχετικά με τη διακοπή του αιτιώδους συνδέσμου λόγω της συνδρομής γεγονότος ανωτέρας βίας, εξαιτίας των συνθηκών της συγκεκριμένης πυρκαγιάς, της ταχύτητας και του τρόπου εξάπλωσής της, της πολεοδομικής διάταξης των πληγέντων οικισμών και των σχεδόν θυελλωδών έως πολύ θυελλωδών ανέμων που έπνεαν, καθιστώντας αντικειμενικώς αδύνατη την κατάσβεσή της, σε συνδυασμό με τις 15 συνολικά δασικές πυρκαγιές που είχαν εκδηλωθεί την ίδια ημέρα στην επικράτεια, μεταξύ των οποίων και εκείνη της Κινέττας στον νομό Αττικής».
Μεταξύ των επιχειρημάτων που προέβαλε το Δημόσιο που απορρίφθηκαν είναι ότι συντρέχει περίπτωση συνυπαιτιότητας του θύματος κατά ποσοστό 95% στην πρόκληση ζημίας, «επειδή αποφάσισε αυτοβούλως, αντίθετα με τις γενικές οδηγίες της Γ.Γ.Π.Π. και ακαίρως να εξέλθει της οικίας της, παρά το γεγονός ότι η διαφυγή της δεν ήταν εξασφαλισμένη, ενόψει μάλιστα ότι η οικία της δεν υπέστη ζημίες παρά μόνο στον περιβάλλοντα χώρο αυτής».