23 Μαΐου, σαν σήμερα δηλαδή, πριν από 14 χρόνια. Το 2006 η Ελλάδα συγκλονίζεται από την θυσία του Σμηναγού (Ι) Κωνσταντίνου Ηλιάκη, κοντά στην Κάρπαθο, κατά την διαδικασία αναχαίτισης Τούρκων εισβολέων. Με κομμένη την ανάσα η χώρα παρακολουθεί τις επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης μετά την άνανδρη τουρκική πρόκληση-δολοφονία που ολοκληρώνονται στις 21:00 της Κυριακής 28 Μαΐου 2006, με τη συμπλήρωση 128 ωρών ερευνών…
Γράφει ο Κώστας Αττίας
23 Μαΐου του 2020 οι Τούρκοι εξακολουθούν να παίζουν με ανθρωπινες ζωές και να αμφισβητούν την εθνική κυριαρχία της χώρας μας από το Αιγαίο μέχρι και τον Έβρο!
Η «τραμπάλα» προκλήσεων δεν σταμάτησε ποτέ, όσο και αν η Ελλάδα κάνει πως δεν το καταλαβαίνει.
Είκοσι χρόνια πριν ο μαχητής του Αιγαίου, πιστός στον όρκο του, πετάξει για πάντα στο πάνθεον των ηρώων της Πολεμικής Αεροπορίας ένας Έλληνας στρατιώτης είχε αφήσει την τελευταία του πνοή στα βόρεια σύνορα μας.
Δίπλα στον Έβρο, ένα μικρό καντήλι που καίει, και ένα παρατηρήριο λίγο πιο μακριά, το παρατηρήριο ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ ΖΗΣΗ ΚΑΡΑΓΩΓΟΥ θυμίζουν πως την 19η Δεκεμβρίου 1986, ο Έλληνας στρατιώτης ξεψύχησε από τουρκικά πυρά, έχοντας στην ουσία πέσει σε ενέδρα που είχαν στήσει Τούρκοι παραμονές Χριστουγέννων.
Ένας Τούρκος στρατιώτης ζήτησε από το ελληνικό περίπολο τσιγάρο. Ο Έλληνας στρατιώτης του έδωσε αλλά ένας άλλος Τούρκος στρατιώτης πυροβόλησε και σκότωσε τον Έλληνα. Ακολούθησε μάχη με Ελληνικές Δυνάμεις και οι Τούρκοι μέτρησαν 8 νεκρούς.
Όταν οι Τούρκοι δεν βάζουν στο μάτι τα Ίμια ακόμα και κάνοντας κρουαζιέρες με την Ηγεσία τους πέριξ τους, κρατούν παράνομα Έλληνες στρατιωτικούς στον Έβρο, όταν δεν εμβολίζουν σκάφη προξενώντας ζημιές για τις οποίες η Ελλάδα ακόμα δεν έχει αποζημιωθεί, αμφισβητούν τα σύνορα μας στον Έβρο, όταν δεν πετούν πάνω από βραχονησίδες στο Αιγαίο πετούν πάνω από κατοικημένα νησιά και όταν εξαντλήσουν και τα κατοικημένα νησιά πετούν στον Έβρο, όταν δεν πραγματοποιούν δήθεν αβλαβείς διελεύσεις στην Ραφήνα, πυροβολούν ακόμα και την Frontex και όταν βαρεθούν από όλα αυτά βάζουν πλώρη για την ελληνική ΑΟΖ.
Οι Τούρκοι έχουν κάνει τα πάντα, ατιμώρητοι πάντα.
Η Ελλάδα κατά τρόπο που ξεπερνά την κοινή λογική επιμένει πως κάποιο αόρατο χέρι του Διεθνούς Δικαίου θα βάλει στην θέση της την Τουρκία η οποία καθημερινά γίνεται πιο προκλητική.
Η Τουρκία από την άλλη ξεμένει πλέον από προκλήσεις. Έχει κάνει τα πάντα και πλέον είναι μάλλον ολοφάνερο πως η Ελλάδα στην λογική του «δεν θα μας σύρουν στην σύγκρουση που επιθυμούν» θα υποχωρεί συνεχώς.
Και έτσι στην πράξη η χώρα μας για να κερδίζει μέρες «ένοπλης ειρήνης» χάνει στην ουσία κυριαρχικά της δικαιώματα.
Είναι φανερό πως αυτή δεν είναι η λύση όσο και η Ελλάδα εθελοτυφλεί.