Ήταν 16η Ιανουαρίου 1972 όταν δύο επιβατικές αμαξοστοιχίες συγκρούστηκαν μεταξύ των σταθμών Ορφανά Καρδίτσας και Δοξαρά Λάρισας.
Τότε, 19 άνθρωποι είχαν χάσει τη ζωή τους, ενώ 44 είχαν τραυματιστεί.
Εκείνη την περίοδο, ο ελληνικός σιδηρόδρομος είχε ενοποιηθεί με την ίδρυση του ΟΣΕ, περνώντας από την ατμοκίνηση στην ντιζελοκίνηση. Το δίκτυο ήταν μονής γραμμής και η ενδοεπικοινωνία δεν είχε ακόμη εισαχθεί ως τεχνολογία. Τα παραπάνω σε συνδυασμό με την εγκληματική ασυνεννοησία των υπαλλήλων του οργανισμού, οδήγησαν στην τραγωδία.
Η αμαξοστοιχία «Ακρόπολις Εξπρές» που εκτελούσε το δρομολόγιο Μόναχο – Αθήνα συγκρούστηκε με αργό τρένο, που κατευθυνόταν από Αθήνα προς Θεσσαλονίκη.
Η διασταύρωση των δύο τρένων θα γινόταν σε έναν εκ των δύο σταθμών των Ορφανών ή του Δοξαρά. Όμως οι δύο σταθμάρχες διαφώνησαν και ο αρμόδιος ρυθμιστής κίνησης ανέλαβε να δώσει τη λύση. Τελικά, οι συζητήσεις μεταξύ των τριών υπαλλήλων οδήγησαν σε παρανοήσεις, το «Ακρόπολις» διήλθε κανονικά από τον σταθμό του Δοξαρά χωρίς να σταματήσει, επειδή είχε προτεραιότητα, ενώ και στην «πόστα» δόθηκε σήμα να αναχωρήσει κανονικά από τον σταθμό των Ορφανών.
Η σύγκρουση των δύο τρένων ήταν πλέον προδιαγραμμένη και σημειώθηκε στις 16:55. Η αμαξοστοιχία «Ακρόπολις» έπεσε πάνω στην «πόστα» με ταχύτητα 100 χλμ/ώρα συνθλίβοντας τα πρώτα βαγόνια της.