ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Πρόεδρος ΣτΕ: Έχουμε ανάγκη από δικαστές που δεν κάμπτονται από πιέσεις από όπου κι αν προέρχονται

Στον ρόλο που πρέπει να διαδραματίσουν οι δικαστές αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, ο πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, κατά την τελετή ορκωμοσίας των νέων εισηγητών ενώπιον της ολομέλειας του ΣτΕ.

 

 

 

Ο Νίκος Σακελλαρίου τόνισε ότι «σήμερα περισσότερο από ποτέ, έχουμε ανάγκη από δικαστάς, πραγματικούς δικαστάς, που έχουν συνείδηση του βάρους της συνταγματικής τους αποστολής, που δεν κάμπτονται από πιέσεις, απ’ όπου και αν αυτές προέρχονται».

«Σ’ αυτόν τον δικαστή προσβλέπει σήμερα με ελπίδα η ελληνική κοινωνία. Ο ρόλος μας, όμως, δεν είναι μηχανικός. Όπως έγραφε ο αείμνηστος προκάτοχός μας Νικόλαος Μπουρόπουλος, στο μνημειώδες έργο του με τον τίτλο: “Η Έννοια της Δικαιοδοτικής Λειτουργίας”, ο δικαστής, όταν εκφέρει τη δικαιοδοτική του κρίση, δεν αποβλέπει μόνο στο παρελθόν αλλά προβάλλει την κρίση του στο μέλλον, επιχειρώντας πρόγνωση των συνεπειών που θα επιφέρει η δικαστική λύση», είπε ο ίδιος.

Αναλυτικά η ομιλία του:

«Σήμερα με την ορκωμοσία σας αρχίζετε τη σταδιοδρομία σας εις το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ).

Οι προκάτοχοί μας με το ήθος, την ανεξαρτησία, την ακεραιότητα του χαρακτήρος τους, την εργατικότητά τους αλλά και την επιστημοσύνη τους θεμελίωσαν το κύρος του θεσμού του ΣτΕ και ενέπνευσαν στον Ελληνικό Λαό την εμπιστοσύνη του προς αυτό και τους λειτουργούς του.

Επομένως δεν πρέπει να λησμονείτε ουδ’ επι στιγμή ότι από σήμερα επωμίζεσθε μαζί με όλους τους δικαστάς του ΣτΕ το βαρύ φορτίο της συνεχίσεως της λαμπράς αυτής παραδόσεως του Σώματος.

Πρέπει ακόμη ευθύς εξ αρχής να συνειδητοποιήσετε το πνεύμα ενότητος το οποίο διέπει τον θεσμό του ΣτΕ.

Αυτό απορρέει από την κοινή σταδιοδρομία μας σε ένα και το αυτό δικαστήριο, υπό συνθήκας ειλικρινούς συνεργασίας, αλληλοσεβασμού αλλά και σεβασμού της ιεραρχίας του δικαστηρίου, που χαράσσουν ευδιάκριτα τα όρια των προσωπικών φιλοδοξιών ενός εκάστου εξ ημών.

Το κλίμα αυτό ενότητος δεν αποσκοπεί σε άλλο παρά στην άρτια επιτέλεση του υπηρεσιακού μας καθήκοντος.

Επιβάλλεται όμως να σας επισημάνω ότι οι δικασταί του ΣτΕ διακρίνονται μόνο με το ήθος, την εργατικότητά τους και την αυστηρά προσήλωσή τους στο υπηρεσιακό τους καθήκον και όχι από την συμμετοχή τους σε ομάδες ή την προσκόλησή τους σε αυλές, η ύπαρξη των οποίων είναι όχι μόνο καταδικαστέα αλλά και απολύτως ασυμβίβαστη με τον θεσμό του ΣτΕ τον οποίο καλούνται να υπηρετήσουν.

Αυξημένες όμως είναι και οι προσδοκίες του Ελληνικού Λαού από τους δικαστάς του ΣτΕ, στους οποίους ο συντακτικός νομοθέτης αναθέτει τον έλεγχο της τηρήσεως της νομιμότητος από την Διοίκηση αναγορεύοντάς τους με τον τρόπο αυτό σε φύλακες του Συντάγματος και υπερασπιστές του Κράτους Δικαίου.

Εισέρχεσθε στο Δικαστήριο σε μία εξαιρετικά δύσκολη εποχή για τη Χώρα μας και τον Ελληνικό Λαό.

Σήμερα περισσότερο από ποτέ, έχουμε ανάγκη από δικαστάς, πραγματικούς δικαστάς, που έχουν συνείδηση του βάρους της συνταγματικής τους αποστολής, που δεν κάμπτονται από πιέσεις, απ’ όπου και αν αυτές προέρχονται.

Έχουμε ανάγκη από δικαστάς που διαθέτουν ανεξαρτησία, που επιτελούν το υπηρεσιακό τους καθήκον με τη δέουσα ουδετερότητα, με υψηλό αίσθημα ευθύνης, χωρίς ακρότητες, με νηφαλιότητα, σύνεση, αποφασιστικότητα αλλά και τόλμη όταν απαιτείται.

Σ’ αυτόν τον δικαστή προσβλέπει σήμερα με ελπίδα η ελληνική κοινωνία.

Ο ρόλος μας όμως – όπως καλώς γνωρίζετε – δεν είναι μηχανικός. Όπως έγραφε ο αείμνηστος προκάτοχός μας Νικόλαος Μπουρόπουλος, στο μνημειώδες έργο του με τον τίτλο: “Η Έννοια της Δικαιοδοτικής Λειτουργίας”, ο δικαστής, όταν εκφέρει τη δικαιοδοτική του κρίση, δεν αποβλέπει μόνο στο παρελθόν αλλά προβάλλει την κρίση του στο μέλλον, επιχειρώντας πρόγνωση των συνεπειών που θα επιφέρει η δικαστική λύση.

Ο δικαστής θα πρέπει να συλλάβει τις τάσεις της κοινωνίας και να προβεί στις αναγκαίες σταθμίσεις, ώστε η λύση που θα δώσει να προσαρμόζεται στις μεταβαλλόμενες κοινωνικές τάσεις.

Σήμερα, απαιτούνται λεπτοί χειρισμοί και τακτικές κινήσεις όχι για την ενίσχυση αλλά για την διάσωση πλέον του Κράτους Δικαίου και του Κοινωνικού Κράτους.

Τέλος, πέραν όλων αυτών αυτονόητη υποχρέωση των δικαστών του ΣτΕ είναι η επίδειξις της καλύτερης δυνατής συμπεριφοράς προς τους διαδίκους, η οποία δεν ενισχύει μόνο το κύρος του θεσμού αλλά συγχρόνως διευκολύνει και την αποτελεσματική απονομή της δικαιοσύνης σε κλίμα ηρεμίας και ομαλότητος, με την πολύτιμη πάντοτε συνεισφορά των άμεσων συνεργατών μας, των δικαστικών υπαλλήλων του ΣτΕ, οι οποίοι διακρίνονται επίσης για το ήθος και την εργατικότητά τους.

Με τις σκέψεις αυτές σας καλώ να δώσετε τον όρκο».