Ο 17χρονος Γιώργος ανέλαβε πρώτος από την οικογένεια το δύσκολο έργο να εκφωνήσει τον επικήδειο της μητέρας του.
«Η αγάπη και η στοργή σου δεν είχε όρια, όλες σου τις μάχες τις έδωσες παλικαρίσια, έγινες υπόδειγμα για πολλούς ανθρώπους, μας μίλαγες με ειλικρίνεια και τρυφερότητα επικεντρώνοντας στις χαρές της ζωής. Είμαι σίγουρος ότι θα μας φυλάς με το χαμόγελο που μας σημάδεψε από εκεί ψηλά, πάνω από τα σύννεφα» είπε και καταχειροκροτήθηκε.
Τον λόγο πήρε και η μικρή της οικογένειας η 15χρονη Κατερίνα αλλά και η μεγάλη της κόρη Αιμιλία.
«Είσαι η πιο δυνατή γυναίκα που ξέρω. Θα μας λείψεις πολύ. Θα μου λείψει το χάδι σου, το χαμόγελό σου. Αντίο μαμά, είσαι μαχήτρια, σ’ αγαπάμε πολύ και πάντα» είπε η Κατερίνα.
«Στις τελευταίες μας κουβέντες μου είπες «1,2,3 πάμε». Και μου έδωσες τα χέρια σου για να σηκωθείς. Έτσι έφυγες, όρθια και με το κεφάλι ψηλά, όπως αρμόζει σε μια μαχήτρια. Δεν λύγισες, δεν ηττήθηκες. Μια μάχη που δεν παραδίδεις τα όπλα είναι μια μάχη κερδισμένη. Το χέρι χτυπούσες στο τραπέζι. Η αγκαλιά σου ήταν ζεστή, τρυφερή, αλλά και ασπίδα δυνατή σαν εσένα. Αυτό το οικείο άρωμα που δεν ξεκολλάει από πάνω μας, το χαμόγελό σου, το χάδι σου, το φάμιλι που έλεγες όταν έμπαινες στο σπίτι και κυρίως το ζεϊμπέκικο της ζωής που χόρεψες καλύτερα απ’ όλους, αλλά και οδηγός για μια ζωή γεμάτη αγάπη, χαμόγελο, αλήθεια, αξιοπρέπεια και ελπίδα, αυτά μας έμαθες και να είσαι σίγουρη ότι θα τα ακολουθήσουμε» είπε η Αιμιλία.