Καλεσμένος στο «The 2Night Show» του Γρηγόρη Αρναούτογλου ο Θάνος Αλεξανδρής, συγγραφέας του «Αυτή η νύχτα μένει», μίλησε για την παιδική του ηλικία στη Νέα Αρτάκη.
«Μεγάλωσα με δύο φανταστικούς γονείς που ήταν πλούσια τα συναισθήματα. Νιώθαμε πλούσιοι. Ο πατέρας μου ήθελε να γίνω δάσκαλος και η μητέρα μου δικηγόρος. Πέρασα στη νομική, έγινα ηθοποιός, μετά τραγουδιστής και μετά στα σκυλάδικα. Ήμουν φοιτητής στο Θέατρο Τέχνης όταν με πήρε ο Γιώργος Μαρίνος στη Μέδουσα. Δεν ήξερα πώς να το πω στους δικούς μου, τότε ήταν κατάντια για το χωριό. Για μένα είναι ο μεγαλύτερος εν ζωή καλλιτέχνης! Ξαφνικά ήρθαν οι δικοί μου να με δουν και τους άρεσε πολύ η παράσταση και μου έδωσαν το οκ».
«Το πρώτο πράγμα που με ρώτησε ο Μαρίνος είναι τι ζώδιο είμαι και όταν του είπα ότι είμαι Παρθένος μου είπε να φύγω γιατί είναι Δίδυμος και δεν ταιριάζαμε», είπε στον Γρηγόρη Αρναούτογλου για τη συνεργασία τους.
Παράλληλα μίλησε για τη δουλειά του τη νύχτα και τα μπουζούκια, αλλά και τη συνεργασία του με την Μαλβίνα Κάραλη.
«Τη δεκαετία του ’80 πήγα να δουλέψω στα μπουζούκια της επαρχίας με ποιοτικό ρεπερτόριο αλλά έφαγα κράξιμο από τους θαμώνες. Για να καταφέρω να επιβιώσω, μου πρότειναν τα καλλιτεχνικά γραφεία της εποχής να τραγουδάω μαζί με μπαλέτο από νόστιμες γυναίκες. Τότε δουλεύαμε 7 μέρες την εβδομάδα και γινόταν χαμός. Έπρεπε να υιοθετήσω το ρεπερτόριο των ανθρώπων της νύχτας. Από το 1980 μέχρι το 1992 ήταν ένα μαγευτικό ταξίδι που αν το ξαναζούσα, θα επέλεγα να ζήσω αυτό το όνειρο. Έχω δει ανθρώπους να κρατούν μαύρες σακούλες των σκουπιδιών γεμάτες με χρήματα από επιδοτήσεις και δάνεια και να κάνουν πρόταση στα κορίτσια για μία νύχτα».
Η Μαλβίνα Κάραλη ήταν κολλητή του φίλη από την εφηβεία τους στη Χαλκίδα.
«Γνώριζα τη Μαλβίνα από όταν ήμουν 14 ετών. Ήταν η σταρ της Χαλκίδας χωρίς να ασχοληθεί ακόμα. Στα 13 της σε μία έκθεση ζωγραφικής, έκανε την Αγία Παρασκευή γυμνή και την είχαν διώξει από το σχολείο και έκτοτε ακουγόταν πολύ το όνομά της. Ξαφνιαστήκαμε τότε γιατί τότε ήταν όλα συντηρητικά. Έγινε σταρ γιατί τότε με το Πολυτεχνείο ανέβηκε στην ταράτσα με μια σημαία. Κυκλοφορούσε με σορτς καυτό και εάν την κοιτούσε κάποιος φώναζε την αστυνομία. Ήταν η πρώτη που της είχα πει ότι θα πάω στον Θέατρο Τέχνης του Κουν. Για ένα διάστημα όταν πρωτοήρθα στην Αθήνα με πήρε μαζί της στο περιοδικό Φαντάζιο και μου έδωσε να κάνω το πρώτο μου ρεπορτάζ».
Δείτε τη συνέντευξη