Ζητώ συγγνώμη που τόσα χρόνια δεν μίλησα – Δεν το θυμήθηκα τώρα, δεν το είχα ξεχάσει ποτέ – Η Μπεκατώρου μας άνοιξε ένα δρόμο και ευτυχώς πήραμε την ευκαιρία να μιλήσουμε
Το 1994 είχα τελείωσει τη σχολή. Μετά από κάποιους μήνες επικοινώνησε μαζί μου και μου είπε να παώ σε κάποιο θέατρο για να δούμε ένα έργο. Ήταν ένας λαμπερός πρωταγωνιστής και η χαρά μου ήταν μεγάλη.
Πήγαμε σε ένα διαμέρισμα στην περιοχή του Ζωγράφου γιατί μου είπε ότι γίνονταν έργα στο θέατρο. Εκεί έγινε η «ακρόαση». κάποια στιγμή μου είπε να πω χυδαία λόγια.
το σκέφτηκα πολύ, έφυγα και πήγα πάλι στο ίδιο μέρος. μου ζητήθηκε να φοράω φούστα. Κάποια στιγμή με έβαλε να χορέψω και με γύρισε προς τον τοίχο. Τον ένιωσα πολύ κοντά μου και όταν γύρισα να τον κοιτάξω είδα ότι αυτοικανοποιούνταν. Έπαθα σοκ, ούρλιαζα, έκλαιγα. Ήμουν 22 ετών.
Δεν το μοιράστηκα με κανέναν για πάρα πολλά χρόνια. Δεν μπόρεσα να το πω στους γονείς μου γιατί δεν θα με άφηναν να ασχοληθώ ξανά με το θέατρο.
Λίγες μέρες μετά το είπα στην κοπέλα που ήμασταν μαζί στο καμαρίνι και της είπα να μην παει. Με πήρε τηλέφωνα προχθές και με ευχαρίστησε.
Σε όλες τις ακροάσεις ήμουν πολύ επιθετική. Δούλεψα με τον εαυτό μου και έκανα ψυχανάλυση. ‘Ηθελα να το κάνω εδώ και πολλά χρόνια. Υπήρξαν και άλλες γυναίκες που συνέβη το ίδιο. Κατάλαβα ότι από τη στιγμή που γίνεται συνέχεια έπρεπε να το πω. Ζητώ συγγνώμη απ΄όλα τα κορίτσια που δεν μπόρεσα να το σταματήσω. Μιλάω στο τηλέφωνο με γυναίκες που δεν τις ξέρω και νιώθω ότι μιλάω με την αδερφή μου. Τώρα δεν φόβομαστε. Φτάνει κάθε μορφή βίας.
protothema.gr