Για τα πάντα μίλησε η Ρούλα Κορομηλά στον Νίκο Χατζηνικολάου και το Ενώπιος Ενωπίω, αποκαλύπτοντας κρυφές πτυχές της προσωπικής της ζωής, αλλά και γεγονότα που την έχουν σημαδέψει.
Ανάμεσά τους και ένα παιδί, που το φρόντισε, το αγάπησε, αλλά δεν μπόρεσε ποτέ να υιοθετήσει.
Η Ρούλα Κορομηλά, χαλαρή και άνετη, στον φυσικό της χώρο, μπροστά στην κάμερα, μίλησε για τις φήμες που την ήθελαν να έχει προβλήματα υγείας και να περνά κατάθλιψη, τόνισε ότι η τηλεόραση δεν της λείπει, ότι η ζωή της είναι πιο απλή και δηλώνει χαλαρή που σήμερα απολαμβάνει στιγμές που της είχαν λείψει.
«Δεν έχω πέσει ποτέ σε κατάθλιψη. Έχω κάνει για προσωπικούς λόγους πολλές φορές παύσεις από την τηλεόραση και την περίοδο που ήμουν στο πικ της καριέρας μου, γιατί ήθελα να κάνω παιδί. Έκανα εξωσωματικές και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, πάνω από 10 εξωσωματικές», είπε η Ρούλα Κορομηλά.
«Άφησα την τηλεόραση γιατί ήθελα να κάνω παιδί και αφοσιώθηκα σε αυτό το πράγμα», είπε και συνέχισε: «Πέρασα ένα αυτοάνοσο νόσημα που δεν βρήκαν οι γιατροί από πού προέρχεται. Ήταν μια συγκυρία πραγμάτων. Πιέστηκα πάρα πολύ τόσα χρόνια που δούλευα και μπορεί να ήταν κι αυτός ένας παράγοντας.
Η δεύτερη αρρώστια με ταλαιπώρησε αλλά είχα δύναμη ψυχής και το ξεπέρασα». Μάλιστα ο Νίκος Χατζηνικολάου ρώτησε τη Ρούλα Κορομηλά αν το αυτοάνοσο που πέρασε είχε σχέση με τις εξωσωματικές, κάτι που εκείνη δεν απέκλεισε καθώς είπε πως οι γιατροί ποτέ δεν διέγνωσαν από πού προερχόταν.
Συγκινημένη, αναφέρθηκε και σε ένα ακόμα πιο πρόσφατο γεγονός, που δεν έγινε γνωστό μέχρι σήμερα.
«Τελευταία, την εποχή που δεν εργάζομαι στην τηλεόραση, είμαι εθελόντρια για κάποια παιδάκια που είναι ορφανά, μόνα τους. Πάντα φρόντιζα παιδάκια.
Γνώρισα λοιπόν ένα παιδάκι, το οποίο ήταν δεκαέξι μηνών. Το είδα σε κάποιο ίδρυμα και επί οκτώ μήνες πήγαινα καθημερινά και το φρόντιζα το μωρό αυτό. Με την έγκριση του ιδρύματος, πήρα το παιδί αυτό στο σπίτι το Πάσχα μαζί με το άλλο του αδελφάκι.
Το παιδί δεν είχε όνομα και του έδωσα του μπαμπά μου το όνομα. Έκανα όλες τις απαραίτητες διεργασίες για να υιοθετήσω το παιδί αυτό. Αλλά δυστυχώς αυτό το θέμα της υιοθεσίας να το δούμε πιο σοβαρά και εμείς οι πιο παλιοί παρουσιαστές αλλά και το κράτος. Υπήρξε αυτό το θέμα της ηλικίας, μετά από κάποια ηλικία δεν μπορείς να υιοθετήσεις παιδί δεκαέξι μηνών ή δεκαοχτώ».
Είδα πώς βίωνε τη μοναξιά και την αγάπη, όχι μόνο αυτό αλλά και τα υπόλοιπα παιδάκια που ήταν εγκαταλελειμμένα. Είναι ένα θέμα που νομίζω δεν θα ξεπεράσω ποτέ στη ζωή μου. Δεν κατάφερα να υιοθετήσω το παιδί αυτό παρά όλες τις προσπάθειες που κατέβαλα. Φαντάζομαι στην ίδια θέση βρίσκονται πολλές άλλες οικογένειες που περιμένουν καρτερικά να υιοθετήσουν ένα παιδί. Είναι προτιμότερο να βοηθήσεις κι εσύ κι εγώ παρά να βρίσκονται τα παιδιά στα ιδρύματα.
Έχω μια δραματική εμπειρία που θεωρώ ότι δεν θα το ξεπεράσω. Το παιδί αυτό αφού το υιοθέτησε μια άλλη οικογένεια, ζήτησα τουλάχιστον να το βαφτίσω για να έχω μια επαφή. Καταλαβαίνω την καινούργια οικογένεια που το πήρε, αλλά δεν ξέρω ούτε πού βρίσκεται. Έχω μια ελπίδα ότι αν με χρειαστεί κάποια στιγμή το παιδί αυτό, εγώ θα είμαι κοντά του. Όπως και το προηγούμενο παιδάκι το οποίο έχασα».