Στις μεταρρυθμίσεις που δρομολογεί η κυβέρνηση στον χώρο της υγείας αναφέρθηκε ο υπουργός Υγείας κ. Ανδρέας Ξανθός, στη διάρκεια της ομιλίας του στο 20ο συνέδριο του Economist.
Σύμφωνα με τον κ. Ξανθό, καταγράφεται οριακή υποχώρηση της λιτότητας στο Δημόσιο Σύστημα Υγείας και κλείνει ένας παρατεταμένος και επώδυνος κύκλος οικονομικής αβεβαιότητας, αστάθειας και έλλειψης κανονικότητας, γεγονός που επιτρέπει την εκκίνηση σε μια σειρά από προοδευτικές μεταρρυθμίσεις στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ), την Ψυχική Υγεία, τη Δημόσια Υγεία, τη φαρμακευτική πολιτική, τις προμήθειες και τη Διοίκηση του ΕΣΥ.
«Η πολιτική προτεραιότητα σήμερα είναι η σταθεροποίηση και «ηθικοποίηση» του ΕΣΥ, η στήριξη των δημόσιων δομών για να υλοποιηθεί στην πράξη η καθολική πρόσβαση των ανασφάλιστων στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, αλλά και η ριζική ανασυγκρότηση του Συστήματος Υγείας» ανέφερε ο υπουργός Υγείας.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσίασε, από το τελευταίο τρίμηνο του 2015 αντιστράφηκε η συνεχής περικοπή των λειτουργικών δαπανών των νοσοκομείων και δόθηκε μια «ένεση» 300 εκ. ευρώ ( 150εκ. το 2015 και 150 το 2016). «Σε σχέση με το προηγούμενο ΜΠΔΣ (Μεσοπρόθεσμο), στο νέο ΜΠΔΣ 2016-2019 οι λειτουργικές δαπάνες του ΕΣΥ θα είναι αυξημένες κατά 268 εκ. ευρώ το 2016 και κατά 253 εκ. ευρώ τα έτη 2017-2018» είπε ο κ. Ξανθός, ενώ εκτίμησε ότι θα βελτιωθεί και η ροή των πληρωμών στο ΕΣΥ μετά την εκταμίευση της υπο-δόσης.
Οι πιο σημαντικές μεταρρυθμίσεις που εκκρεμούν, κατά την ηγεσία του υπουργείου Υγείας, είναι η επαναθεμελίωση της ΠΦΥ, η αναδιοργάνωση της Δημόσιας Υγείας, ο μετασχηματισμός του ασύλου και η κοινοτική ψυχιατρική, η ασθενοκεντρική φαρμακευτική πολιτική, ένα νέο σύστημα προμηθειών και η διοικητική αναδιοργάνωση του ΕΣΥ.
Ειδικότερα, για τη φαρμακευτική πολιτική ο κ. Ξανθός αναφέρθηκε στην ανάγκη να είναι εστιασμένη στον ασθενή αλλά και στη βιωσιμότητα του Δημόσιου Συστήματος Υγείας: «απαιτείται ένα ολοκληρωμένο σχέδιο ορθολογικής διαχείρισης της για να διασφαλιστεί η πρόσβαση των ασθενών τόσο σε φθηνά και αξιόπιστα φάρμακα, αρκετά από τα οποία παράγονται στη χώρα, όσο και στη φαρμακευτική καινοτομία που τεκμηριωμένα έχει θεραπευτικό όφελος. Η φαρμακευτική πολιτική οφείλει να στοχεύει τόσο στον επιστημονικά ορθό, με βάση θεραπευτικά πρωτόκολλα και κατευθυντήριες οδηγίες, έλεγχο της ζήτησης φαρμάκων, όσο και στη διαπραγμάτευση της τιμής των ΦΥΚ, των «ορφανών» και των ακριβών πρωτοτύπων φαρμάκων που συνεχώς εισάγονται στην κυκλοφορία» ανέφερε ο κ. Ξανθός.