Ακόμα μία νέα τεχνητή κρίση στις σχέσεις δανειστών-Αθήνας διαφαίνεται πως προετοιμάζει το ΔΝΤ.
Αυτό προμηνύει η μαζική 11μελής «απόβαση» στελεχών του Ταμείου με επικεφαλής την Ντέλια Βελκουλέσκου στο ελληνικό έδαφος στις 18 Ιανουαρίου, ταυτοχρόνως με την ανυποχώρητη στάση που εκπέμπεται από κύκλους του ότι θα κρατήσει το ΔΝΤ κατά τις επικείμενες διαπραγματεύσεις με την ελληνική κυβέρνηση, οι οποίες θα έχουν ως αιχμή του δόρατος το ασφαλιστικό.
Ασφαλείς πληροφορίες της «Εφ.Συν.» από την έδρα του Ταμείου στην Ουάσινγκτον λένε ότι οι άγριες διαθέσεις, με τις οποίες αναμένεται να καταφθάσει η κ. Βελκουλέσκου και οι συνεργάτες της, τελούν υπό τη λευκή επιταγή που φέρεται να έχει πάρει από την Κριστίν Λαγκάρντ να τραβήξει- αν χρειαστεί- το σχοινί στα άκρα.
Αυτή η διαφαινόμενη τεχνητή κρίση ερμηνεύεται υπό το πρίσμα της δύσκολης προσωπικής θέσης όπου έχει βρεθεί η γενική διευθύντρια του Ταμείου λόγω της εμπλοκής της με τη γαλλική Δικαιοσύνη.
Αναλυτές και γνώστες των ισορροπιών στο εσωτερικό του οργανισμού εκτιμούν ότι λόγω της δυσχερούς θέσης στην οποία έχει περιέλθει, είναι πιθανό το επόμενο διάστημα να δούμε την Κριστίν Λαγκάρντ να σκληραίνει εξαιρετικά τη στάση της απέναντι στην Ελλάδα με σκοπό να ικανοποιήσει εκείνες τις φωνές στο Ταμείο που δεν συμφωνούν με τους χειρισμούς που έχουν γίνει στο ελληνικό πρόγραμμα.
Με αυτόν τον τρόπο είναι πιθανό να επιχειρήσει να καλμάρει -κερδίζοντας πολιτικό χρόνο- όσους στον οργανισμό αντιμετωπίζουν τη δεδομένη συγκυρία με ακόμα μεγαλύτερη καχυποψία λόγω της αναζωπύρωσης των ανοιχτών δικαστικών εκκρεμοτήτων της.
Αν τούτη η «εξαγωγή κρίσης» από το εσωτερικό του Ταμείου με εξιλαστήριο θύμα την Ελλάδα επιβεβαιωθεί, τότε αυτό που πρέπει να περιμένουμε άμα τη αφίξει της κ. Βελκουλέσκου και των συνεργατών της στην Αθήνα είναι ένα τελεσίγραφο που ήδη με ποικίλους τρόπους το Ταμείο έχει φροντίσει να αποσταλεί στην ελληνική πλευρά με την αρωγή πάντα των Ευρωπαίων.
Οι τελευταίοι έχουν ήδη φροντίσει να καθορίσουν από τη μεριά τους το πλαίσιο εντός του οποίου θα ξετυλιχθούν οι επικείμενες διαπραγματεύσεις για το ασφαλιστικό. Σύμφωνα με το πλαίσιο αυτό, αν η Αθήνα θέλει να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση (που θεωρείται προαπαιτούμενο για το δεύτερο στάδιο της συζήτησης περί της ελάφρυνσης χρέους) τότε πρέπει «να τα έχει καλά» με το ΔΝΤ.
Ητοι σημαίνει ότι η τράπουλα μοιάζει να είναι ήδη εν πολλοίς σημαδεμένη από τη μεριά της Ευρώπης, η οποία εκτιμάται ότι θα συνεχίσει να παρακολουθεί αμέριμνη το Ταμείο να φτάνει την κατάσταση στα άκρα αν χρειαστεί, έχοντας έτσι μεταθέσει την πολιτική ευθύνη για τα διαρκώς ολοένα περισσότερα επώδυνα προαπαιτούμενα στην πλευρά του ΔΝΤ, ενός παρεμπιπτόντως κατ' εξοχήν μη πολιτικού οργανισμού αλλά που ακολουθεί όμως, όπως φαίνεται, πολιτική ατζέντα.
Μέσα σε αυτό το σκηνικό, παρά τις διαρροές από κύκλους του Ταμείου ότι η συμμετοχή στο ελληνικό πρόγραμμα πρέπει να θεωρείται αβέβαιη, η πραγματικότητα είναι πως «το αυτί του ΔΝΤ δεν δείχνει να ιδρώνει» από τις διαρκείς εκκλήσεις του Ελληνα πρωθυπουργού να βρεθεί εκτός προγράμματος.
Ακόμη και στην υπόθεση της συμμετοχής του στο ελληνικό πρόγραμμα, φαίνεται πως ένα ακόμα παιχνίδι τακτικισμού είναι σε εξέλιξη από τη μεριά του Ταμείου, το οποίο μπορεί δημοσίως να κρατάει αποστάσεις αλλά επί της ουσίας διατηρεί – και αυτό φαίνεται να είναι προαποφασισμένο εκτός απροόπτου- το πόδι του στην Ελλάδα.
Αλλωστε η εμμονή για ακόμα βαθύτερες περικοπές στο ασφαλιστικό, που αναμένεται να απαιτήσουν τα στελέχη του κατά την άφιξή τους από την Αθήνα, δεν καταδεικνύει τίποτε άλλο από την επιθυμία του να υποτάξει το ελληνικό πρόγραμμα στις επιταγές του Ταμείου.
Και φυσικά για τον φόβο νέα πολιτικής αστάθειας που πιθανότατα προκληθεί στη χώρα- παρά τις περί αντιθέτου δημόσιες διαβεβαιώσεις- είναι μάλλον σαν να τον επιδιώκουν, με ορισμένους να μπαίνουν ήδη σε δεύτερες σκέψεις τι μπορεί πιθανότατα να κρύβεται από πίσω…