Οι μαμάδες από τους προϊστορικούς χρόνους φαίνεται να χρησιμοποιούσαν ειδικά διαμορφωμένα κεραμικά αγγεία για να ταΐσουν τα μωρά τους με γάλα από οικόσιτα μηρυκαστικά.
Τα πήλινα μπουκάλια ή τα κύπελλα, μερικές φορές στολισμένα με μυθικά ζώα, είχαν μικρά στόμια μέσα από τα οποία το υγρό θα μπορούσε να περάσει στο στόμα του μωρού, υποκαθιστώντας την αίσθηση της θηλής.
Τα πρώτα γνωστά αγγεία βρέθηκαν σε προϊστορικούς οικισμούς στην Ευρώπη από τη νεολιθική εποχή (γύρω στο 5000 π.Χ.), και είναι ακόμα πιο συνηθισμένα στην Εποχή του Χαλκού και του Σιδήρου.
Η έρευνα έδειξε ότι τα μπιμπερό περιείχαν γάλα από μηρυκαστικά, πιθανώς βοοειδή, πρόβατα ή κατσίκες.
Αυτή είναι η πρώτη άμεση απόδειξη της συμπεριφοράς των προϊστορικών ανθρώπων για τη διατροφή και τον απογαλακτισμό στη βρεφική ηλικία, σύμφωνα με τους επιστήμονες και επιβεβαιώνει το ρόλο του ζωικού γάλακτος από τα κατοικίδια ζώα στις πρώιμες αυτές κοινότητες.
Παρόλο που υπήρχαν διαφορές μεταξύ διαφορετικών ομάδων, οι τάσεις δείχνουν ότι συμπληρώματα δόθηκαν σε βρέφη από τη Νεολιθική έως την Εποχή του Σιδήρου στην Κεντρική Ευρώπη.
Τα συμπληρώματα ξεκινούσαν από την ηλικία των έξι μηνών και συνεχίζονταν μέχρι δύο έως τριών ετών.
Μάλιστα, η καλύτερη διατροφή αύξησε τα ποσοστά γεννήσεων και οδήγησε σε σημαντική αύξηση του ανθρώπινου πληθυσμού κατά τη διάρκεια της γνωστής ως «νεολιθική δημογραφική μετάβαση».