Λιγοστές αλλά χαρακτηριστικές είναι οι αναφορές του Αλέξη Τσίπρα στη σύντροφό του Μπέττυ Μπαζιάνα στο βιβλίο «Ιθάκη» που κυκλοφόρησε σήμερα.
Για την πρώτη γνωριμία γράφει:
«Το καλοκαίρι του 1986 μου χαμογέλασε η τύχη, καθώς, συμμετέχοντας στην κλήρωση για το 2ο Πειραματικό Γυμνάσιο, στην οδό Τσόχα πίσω από το γήπεδο του Παναθηναϊκού, κληρώθηκε το όνομά μου να φοιτήσω στο σχολείο αυτό, μαζί με εκείνο της Περιστέρας Μπαζιάνα που επίσης κληρώθηκε. “Πεπρωμένο φυγείν αδύνατον…”», αναφέρει ο Αλέξης Τσίπρας περιγράφοντας τα μαθητικά του χρόνια. Όπως λέει ο Αλέξης Τσίπρας, η σχέση με την Μπέττυ «αναβαθμίστηκε» λίγες μόνο ημέρες μετά τις τρίτες συνεχόμενες εκλογές του 1990, όταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης κατόρθωσε να σχηματίσει κυβέρνηση με 150 βουλευτές και τη συμμετοχή του βουλευτή Κατσίκη της ΔΗΑΝΑ. «Οι εκλογές έγιναν Κυριακή των Βαΐων και ακολούθησε το Πάσχα στο χωριό. Την εβδομάδα μετά το Πάσχα, στις 19 Απριλίου, είχα κανονίσει έξοδο με παρέα φίλων στο ροκάδικο κλαμπ «Jasmeen», πίσω από το Λαϊκό Νοσοκομείο. Εκεί επιτέλους το φλερτ με την Μπέττυ αναβαθμίστηκε σε εφηβική σχέση, που κανείς μας τότε δεν μπορούσε να φανταστεί ότι στο μέλλον θα αποκτούσε τελικά χαρακτήρα συμφώνου συμβίωσης…».
Για τη γέννηση του δεύτερου παιδιού του και τον θάνατο του πατέρα του:
Δύο ακόμη αναφορές στην οικογενειακή του ζωή αφορούν την περίοδο πριν τις εκλογές του 2012, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ αναδείχτηκε σε δεύτερο κόμμα για πρώτη φορά. «Τις μέρες όπου κορυφωνόταν η προεκλογική εκστρατεία πλησίαζε ο τοκετός της Μπέττυς, η οποία περίμενε το δεύτερο παιδί μας, τον Ορφέα-Ερνέστο. Η εγκυμοσύνη της είχε φτάσει στον ένατο μήνα και, δέκα μέρες πριν από τις εκλογές, κατάφερα τελικά να βρω λίγο χρόνο για να τη συνοδεύσω στη γυναικολόγο μας. Εκεί μάθαμε ότι, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, το παιδί θα μπορούσε να γεννηθεί μεταξύ 25 και 30 Ιουνίου. Στο άκουσμα της είδησης, αυθόρμητα, γεννήθηκε μέσα μου μια ανησυχία. Αν κερδίζαμε τις εκλογές, θα έπρεπε εκείνες τις μέρες να παρίσταμαι ως Πρωθυπουργός στη Σύνοδο Κορυφής στις Βρυξέλλες. Μπορεί τώρα να φαίνεται λίγο αστείο, αλλά τότε με άγχωσε η σκέψη πως την ώρα που θα ερχόταν στον κόσμο το παιδί μας, εγώ θα έπρεπε να είμαι χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, σε κάποιες αίθουσες συνεδριάσεων της Κομισιόν. Τότε συνειδητοποίησα για πρώτη φορά πόσο δύσκολο είναι να φέρεις την ευθύνη της διακυβέρνησης μιας χώρας και ταυτόχρονα να είσαι συνεπής σύντροφος και πατέρας».
Λίγο αργότερα όμως, ο κ. Τσίπρας ξεκαθαρίζει ότι πρόλαβε τη γέννηση του γιου του, ωστόσο το χαρμόσυνο γεγονός επισκιάστηκε από τον θάνατο του πατέρα του λίγους μήνες αργότερα.
«Την ίδια περίοδο, σε προσωπικό επίπεδο, έζησα σε πολύ σύντομο διάστημα ένα χαρμόσυνο και ένα πολύ θλιβερό γεγονός. Λίγες μέρες μετά τις εκλογές, στις 26 Ιουνίου, γεννήθηκε ο δεύτερός μας γιος, ο Ορφέας-Ερνέστο, χωρίς τελικά να χρειαστεί να βρίσκομαι μακριά από τη σύντροφό μου και την οικογένειά μας. Η χαρά εκείνης της μέρας, σε ένα κλίμα ελπίδας και ευθύνης, έμοιαζε με φωτεινή ανάσα σε μια φορτισμένη περίοδο. Λίγους μήνες αργότερα όμως, στις 29 Οκτωβρίου, έχασα ξαφνικά τον πατέρα μου Παύλο, από ανακοπή καρδιάς. Έφυγε χωρίς προειδοποίηση. Κι έτσι, το φως της νέας ζωής ήρθε να συνυπάρξει με το κενό μιας μεγάλης απώλειας», αναφέρει ο Αλέξης Τσίπρας.
Για τη στιγμή που ξέχασε τα γενέθλια:
«Λίγο πριν ξεκινήσει η κρίσιμη συνεδρίαση του Κυβερνητικού Συμβουλίου, κι ενώ ήμουν στην αίθουσα συνεδριάσεων, άνοιξε η πόρτα και εμφανίστηκε η Ελένη, η γραμματέας μου: «Η Μπέττυ είναι απ’ έξω και θέλει να σου πει κάτι για μισό λεπτό». Ήμουν κατηγορηματικός: «Όχι τώρα, αργότερα. Κανείς δεν μπαίνει» Ήμουν συγκεντρωμένος, ή μάλλον εγκλωβισμένος, στον φόβο να μη διαρρεύσει τίποτα πριν από την ανακοίνωση. Από τη χαραμάδα της μισάνοιχτης πόρτας την είδα να μου κάνει νόημα. «Μόνο μισό λεπτό». Κι εγώ, επίμονα, της έγνεφα «Όχι, φύγε». Τότε, έβγαλε από την τσάντα της ένα μικρό σακουλάκι. Μέσα είχε τρία κεράκια γενεθλίων. Τα έβγαλε και τα σήκωσε ψηλά. Δαγκώθηκα, ένιωσα άσχημα. Είχα ξεχάσει μέσα σε όλο αυτό ακόμα και τα γενέθλια του παιδιού μου».