Πριν από λίγες ημέρες στην Ελλάδα αλλά και στην Κύπρο υπήρχε ικανοποίηση επειδή οι Ιταλοί έστειλαν φρεγάτα τους να βρεθεί στην Κύπρο. Δημοσίευματα του Ιταλικού Τύπου ενίσχυαν την αισιοδοξία της χώρας μας πως υπάρχουν βάσιμοι λόγοι για να πιστέψει η Ελλάδα πως δεν είναι μόνη της απέναντι στην Τουρκία και πως πέρα από τους «άξονες» Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ και Ελλάδας – Αιγύπτου – Κύπρου δημιουργείται μία νέα συμμαχία Ιταλίας – Ελλάδας – Κύπρου.
Γράφει ο Κώστας Αττίας
Η σκέψη ήταν πως η Ιταλία όχι μόνο μας στηρίζει μέσω της Ευρώπης όπως κατάλαβε η Ελλάδα στο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ αλλά «υποχρεωτικά» θα είναι στο πλευρό μας γιατί έχει συμφέροντα στην περιοχή.
Οι Ιταλικές εφημερίδες άλλωστε έγραφαν πως ««Η Ιταλία απέστειλε στρατιωτικό πλοίο στην Κύπρο για την προστασία των εθνικών της συμφερόντων» θυμίζοντας την συμφωνία με την Ιταλική Eni.
To όνειρο όμως δεν κράτησε πολύ.
Οι Τούρκοι επιδεικνύουν την συνεκπαίδευση τους με Ιταλική φρεγάτα και στέλνουν για ακόμα μία φορά το γνωστό μήνυμα. Δηλαδή όχι μόνο πως είναι παρόντες στην περιοχή ενδιαφέροντος τους αλλά και πως η παρουσία τους είναι αποδεκτή από την διεθνή κοινότητα. Η οποία έχει ενημερωθεί από την Ελλάδα και την Κύπρο για τις ενστάσεις που έχουν, αλλά όπως φαίνεται άνευ αποτελεσμάτος.
Μέσα σε δέκα ημέρες οι Τούρκοι έχουν κάνει πέντε συνεκπαιδεύσεις με ξένα Ναυτικά. Αυτή την φορά ήρθε η σειρά του Ιταλικού ITS MARTINENGO να εκπαιδευτεί με την τούρκικη φρεγάτα TCG GAZİANTEP
Το καλό ενδεχόμενο είναι πως με την στάση τους οι σύμμαχοι επιχειρούν να μας πιέσουν, να μας δείξουν πως μπορούν να είναι καλά και με την Τουρκία, με στόχο να τους δώσουμε περισσότερα κέρδη στην περιοχή μας. Το μήνυμα δηλαδή είναι πως από την στιγμή που η Ελλάδα και η Κύπρος θέλουν προστασία για να αξιοποιήσουν τον πλούτο τους αυτή δεν μπορεί να δίνεται χωρίς αντάλλαγμα.
Το κακό ενδεχόμενο είναι πως όπως ο Ερντογάν κάτω από την μύτη της Αθήνας έκανε την συμφωνία του με την Λιβύη έτσι και τώρα έχει συμφωνήσει, πιθανά όχι ως κυβέρνηση αλλά μέσω εταιρειών της Τουρκίας, με τους Ευρωπαίους δίνοντας τους οικονομικά ανταλλάγματα, καλύτερα από αυτά που προσφέρουν η Ελλάδα και η Κύπρος.
Υπάρχει και το «ενδιάμεσο» σενάριο που λέει πως όπως και σε άλλες περιπτώσεις οι Ευρωπαίοι κάνουν δουλειές με όλους και δεν είναι έτοιμοι να τα χαλάσουν με κανέναν.
Όλα τα σενάρια δυστυχώς οδηγούν στο ίδιο γνωστό συμπέρασμα που έχει ακουστεί και δημόσια από τα πλέον αρμόδια χείλη, δηλαδή πως είμαστε μόνοι στην περιοχή μας και θα εξακολουθήσουμε να είμαστε αν κάτι δεν αλλάξει ριζικά στο πως η Αθήνα προσεγγίζει ένα ζήτημα για το οποίο προφανώς η επίκληση του Διεθνούς Δικαίου, και άλλων «συναισθηματικών» ή «ηθικών» επιχειρημάτων δεν παράγει ικανοποιητικό αποτέλεσμα.