Ο Αλέξης Τσίπρας, μετά από ένα εθνικό θρίλερ, ένα τρίτο Μνημόνιο και τρεις κερδισμένες εκλογικές αναμετρήσεις έδωσε χθες στην επετειακή εκδήλωση στο Ταε Κβο Ντο, το στίγμα της νέας διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και επαναοριοθετεί οράματα, συμμαχίες και εχθρούς.
Με την συμπλήρωση του πρώτου χρόνου διακυβέρνησης ο Αλέξης Τσίπρας έχει να δώσει ακόμη πολλές μάχες, την ώρα που δανειστές και αντοπολίτευση εμφανίζονται διατεθειμένοι να τραβήξουν για μια ακόμη φορά το σχοινί ως τα άκρα με σκοπό να δοκιμάσουν τις πολιτικές αντοχές του Αλέξη Τσίπρα και τις κοινωνικές αντοχές της Ελλάδας.
Μέσα σε αυτό το πολιτικό πλαίσιο, δεν είναι λίγοι σε ευρωπαικές πρωτεύουσες και ινστιτούτα πολιτικών επιστημένων που διαβλέπουν ακόμα και μια νέα εκλογική μάχη στην Ελλάδα.
Θεωρούν πως ο πρωθυπουργός έχει και τους λόγους και τον τρόπο να αιφνιδιάσει τους αντιπάλους του.
Τσίπρας: Πρέπει να βρούμε λύσεις για τους πιο αδύναμους
Οι λόγοι που ίσως οδηγήσουν τον Τσίπρα στην απόφαση για εκλογικό αιφνιδιασμό
Πρώτον, έχει δείξει στο παρελθόν, τόσο με το δημοψήφισμα όσο και με τις εκλογές του Σεπτεμβρίου, πως στην στρατηγική του σημαντικό ρόλο λαμβάνει η ετυμηγορία του λαού, όταν ετοιμάζεται για σύγκρουση ή αποφάσεις που σκοπεύει να πάρει έναντι διαπραγματευτικών δυσκολιών που αντιμετωπίζει με τους ξένους δανειστές. Και στο στενό κύκλο των συνεργατών του υπάρχει η πεποίθηση ότι η προσφυγή στον λαό είναι ένα από τα πολιτικά όπλα που εξακολουθεί να διαθέτει.
Δεύτερον, Βρυξέλλες και Βερολίνο μπορεί να μην επιτρέπουν μια νέα προσφυγή στις κάλπες, με «αντίποινα» μια οικονομική ασφυξία, αλλά δεν μπορούν να αποτρέψουν μια κυβέρνηση από το να προχωρήσει σε προσφυγή στον λαό, στο πλαίσιο των συνταγματικών προβλέψεων κάθε κράτους-μέλους.
Αλλωστε, ούτε στην περίπτωση του δημοψηφίσματος ούτε σε αυτή των εκλογών του Σεπτεμβρίου διάκειντο ευνοϊκά. Και αυτό έχει στα υπ’ όψιν του ο πρωθυπουργός.
Η «επετειακή» επίθεση της Ζωής Κωνσταντοπούλου στον Αλέξη Τσίπρα
Τρίτον, ανεξαρτήτως του αν εγκρίνουν ή όχι οι έξω τα πολιτικά παιχνίδια του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, έχουν αποδεχθεί ότι τα όποια δυσμενή για την κοινωνία μέτρα μόνο αυτός μπορεί να τα περάσει. Στο πλαίσιο της συλλογιστικής αυτής βρίσκεται και η εξώθηση και καθιέρωση του υπό τον Τσίπρα ΣΥΡΙΖΑ στον κεντροαριστερό χώρο.
Ετσι, τον ανάγκασαν σε έναν πολιτικό ρεαλισμό που, σε πρώτη φάση, «προέβλεπε» την απαλλαγή από τις ιδεοληπτικές ακρότητες κάποιων συνιστωσών, η οποία είχε ως αποτέλεσμα, με την κήρυξη των εκλογών, να αποχωρήσουν ο Λαφαζάνης και όσοι τον ακολουθούσαν.
Προφανώς, η εκκαθάριση δεν έχει πλήρως ολοκληρωθεί και ενδεχομένως οι νέες εκλογές, είτε με λίστα είτε με σταυρό, θα αποτελέσουν μια ανάλογη ευκαιρία, σε συνδυασμό μάλιστα με προσχωρήσεις στη θέση εκείνων που δεν θα είναι υποψήφιοι.
Τέταρτον, να πιάσει απροετοίμαστο τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη Νέα Δημοκρατία και να κερδίσει και πάλι, έστω και με μια πύρρειο νίκη, οπότε στην περίπτωση αυτή «εξαφανίζει» πολιτικά τον νέο του αντίπαλο, προτού καν αυτός παγιωθεί ως εναλλακτική λύση στη σκέψη των εκλογέων.
Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, θα… ηχήσουν «τύμπανα πολέμου» στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, διότι δεν θα έχει κατορθώσει να νικήσει τον ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις ελπίδες που αναζωπυρώθηκαν με την εκλογή Μητσοτάκη.