Η πολιτική επιστράτευση είναι η υποχρεωτική παροχή των προσωπικών υπηρεσιών των ατόμων που επιτάσσονται, καθώς και των πόρων και μέσων που είναι απαραίτητα για την παροχή αυτών των υπηρεσιών.
Κηρύσσεται με βάση το Νομοθετικό Διάταγμα 17/1974 «Περί Πολιτικής Σχεδιάσεως Εκτάκτου Ανάγκης» (Π.Σ.Ε.Α.) (ΦΕΚ Α΄ 236/1974)[1], το άρθρο 18 του οποίου επιτρέπει την πολιτική επιστράτευση στην περίπτωση «πολιτικής κινητοποίησης».
Η απόφαση για την ενεργοποίηση του μηχανισμού πολιτικής επιστράτευσης βαραίνει τον εκάστοτε αρμόδιο υπουργό. Οι νομαρχίες μοιράζουν στους επιστρατευόμενους «φύλλα ατομικής προσκλήσεως πολιτικής επιστράτευσης» (αντίστοιχα με τα «φύλλα πορείας» της στρατιωτικής επιστράτευσης). Όσοι αρνούνται να υπακούσουν δικάζονται με αυτόφωρο.
Σχετικές με το ζήτημα είναι οι διατάξεις των άρθρων 18 παρ.3 και 22 παρ.4 του Συντάγματος.