Μέσω του Ελληνικού προξενείου στην Κωνσταντινούπολη γίνονται οι ενέργειες για να επιστρέψει αύριο η γυναίκα που τραυματίστηκε από την βομβιστική επίθεση στην πλατεία Ταξίμ.
Η 39χρονη γυναίκα με καταγωγή από την Χαλκιδική, αλλά μόνιμη κάτοικος Θεσσαλονίκης, βρισκόταν για λίγες ημέρες στην τουρκική πόλη, ωστόσο βρέθηκε στο σημείο όπου έγινε η βομβιστική επίθεση από την οποία 8 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και 81 (μεταξύ αυτών και η ίδια) τραυματίστηκαν.
Μιλώντας στον ΑΝΤ1 η 39χρονη περιέγραψε τις εφιαλτικές στιγμές που έζησε την στιγμή της έκρηξης.
«Ημουν στην Ιστικλάλ και περπατούσα άνετα και όπως ήμουν από την δεξιά πλευρά τρία μαγαζιά πιο κάτω έγινε η έκρηξη. Εκείνη τη στιγμή… σοκ. Στον αέρα μια λευκή λάμψη. Σε τινάζει προς τα πίσω. Δε ξέρω πως να το πω. Σταματάει η ζωή σου. Μέχρι τώρα αυτά τα βλέπαμε στις τηλεοράσεις. Δόξα τω Θεώ είμαι υγιής και αρτιμελής, δεν έχω τίποτα παρά μόνο στο πόδι μου, στο καλάμι πρέπει να μου το κάνουν καλά οι γιατροί. Ελπίζω να ξεχάσω αυτό το θλιβερό γεγονός. Είδα κάποια πτώματα. Τώρα πτώματα; Τραυματίες; Στα γρήγορα, στα φευγαλέα. Εκείνη τη στιγμή κοιτάς να συνειδητοποιήσεις ότι έγινε έκρηξη» είπε και πρόσθεσε:
«Μετά από αυτό το σοκ καταλαβαίνεις ότι είναι τρομοκράτες. Κοιτάς γύρω σου και βλέπεις ότι επικρατεί χάος, πόλεμος, πολύ άσχημη στιγμή. Ο κόσμος τρέχει πανικόβλητος κι εγώ πεσμένη στο έδαφος. Ξαφνικά είδα να τρέχει πάρα πολύ αίμα από το πόδι μου. Φοβήθηκα. Άμα δεν το ζήσεις, δεν μπορείς να καταλάβεις τον φόβο που αισθάνεσαι. Υπήρχαν άτομα σε πολύ χειρότερη κατάσταση. Κάποια πέθαναν. Απλά ευγνωμονώ τον Θεό που ζω. Είμαι πάρα πολύ τυχερή. Ενιωσα σοκ, φόβο, τρόμο και με βοήθησαν κάποια άτομα με πήγαν σε κάποιο μαγαζί. Έκλεισαν τα στόρια. Έκλαιγε ο κόσμος, πανικός, φωνές, μωράκια, γονείς. Μετά περιμέναμε τα ασθενοφόρα. Με πήγαν πιο πέρα και το πόδι μου έτρεχε τόσο αίμα που φοβήθηκα μην έχει γίνει κάτι χειρότερο. Με βοήθησαν άνδρες, γυναίκες από το μαγαζί, αλλά ήμουν τρομοκρατημένη. Λυπάμαι πολύ για τα άτομα που πέθαναν. Ο Θεός να τα αναπαύει τις ψυχές τους κι εγώ να τον ευγνωμονήσω για άλλη μία φορά που ζω.