Είναι η πρώτη φορά που ελληνική κυβέρνηση δίνει μία μεγάλη και ουσιαστική μάχη με τους ευρωπαίους εταίρους, όχι για τους όρους δανεισμού της αλλά για την ίδια την επιβίωσή της μέσα στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Τουλάχιστον αυτό το έχει κατακτήσει ο νέος πρωθυπουργός στις πρώτες δύο εβδομάδες της διακυβέρνησής του. Ότι δηλαδή μεγάλες μερίδες ψηφοφόρων των αντίπαλων κομμάτων του ΣΥΡΙΖΑ, αναγνωρίζουν αλλά και επικροτούν τη διαπραγμάτευση που κάνει ο Τσίπρας απέναντι στην Μέρκελ για να εξασφαλίσει την βιωσιμότητα, όχι του ελληνικού χρέους αλλά της ελληνικής κοινωνίας. Και είναι η πρώτη φορά μετά την μεταπολίτευση που ελληνική κυβέρνηση και έλληνας πρωθυπουργός απολαμβάνει αυτό το τεράστιο ηθικό, ψυχολογικό και πολιτικό πλεονέκτημα. Να έχει δηλαδή τη στήριξη και την εμπιστοσύνη των πολιτών της χώρας ανεξαρτήτως της κομματικής προέλευσης του καθενός ή της καθεμιάς.
Στην τριήμερη συζήτηση στη Βουλή για τις προγραμματικές δηλώσεις, τόσο τα κόμματα που κυβέρνησαν και έβαλαν την υπογραφή τους στις ασφυκτικές πολιτικές που γονάτισαν τη χώρα, όσο και το ΚΚΕ αλλά και το νεοφώτιστο ΠΟΤΑΜΙ, είχαν μία χρυσή ευκαιρία. Να κάνουν πράξη τη διαμόρφωση ενός αρραγούς εθνικού μετώπου απέναντι στις ασφυκτικές πιέσεις των δανειστών. Να ενώσουν τη φωνή τους με αυτή της κυβέρνησης δίνοντας μεγαλύτερη ένταση και ειδικό βάρος στο ελληνικό αίτημα για χαλάρωση της λιτότητας. Για την βιωσιμότητα όχι μόνο του χρέους αλλά της ελληνικής κοινωνίας.
Αντ’ αυτού οι κύριοι Σαμαράς και Βενιζέλος είχαν ως μοναδικό μέλημα να υπερασπιστούν τις δικές τους επιλογές και να εκπέμψουν για μία ακόμη φορά μηνύματα φόβου και καταστροφής. Μα αν είχαν πετύχει, τότε οι πολίτες δεν θα τους είχαν στείλει στον πολιτικό αγύριστο! Ενώ ο Σταύρος Θεοδωράκης και το ΚΚΕ άρθρωσαν έναν λόγο που είχε ως μόνο στόχο να θωρακίσουν τις κομματικές δεξαμενές τους από το ενδεχόμενο μαζικών εκροών προς τον ΣΥΡΙΖΑ.
Μόνο που όλα αυτά δεν έχουν την παραμικρή σχέση με το πραγματικό ζητούμενο αυτές τις πολύ κρίσιμες ώρες που δεν είναι άλλο από την Εθνική Συνείδηση. Αν υπήρχε Εθνική Συνείδηση, τότε δέκα ημέρες μετά τις εκλογές, διάφοροι αυλικοί πρώην κυβερνητικοί παράγοντες δεν θα έγραφαν αθλιότητες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης προβλέποντας την καταστροφή! Και άλλοι πρώην κορυφαίοι υπουργοί δεν θα ξαπόσταιναν σε χιονισμένα σπα την… αγωνία τους για το μέλλον της Ελλάδας!