Και είναι αλήθεια πως όταν είσαι από κάτω, όταν τα πράγματα έρχονται αντίθετα απ’ ό,τι έχεις σχεδιάσει, όταν έχεις υποστεί δεινή ήττα, τότε καλείσαι να επιδείξεις τις αρετές σου. Ειδικά όταν είσαι πολιτικός ηγέτης, όπως στην περίπτωση του Αντώνη Σαμαρά. Και φαντάζομαι ότι όλοι συμφωνούμε πως κάποιες από τις απαραίτητες αρετές που πρέπει να διαθέτει ένας πολιτικός ηγέτης, είναι ή πρέπει να είναι, η σύνεση, η μεγαθυμία, η ψυχραιμία και πάντως όχι η αλαζονεία και η μικροψυχία.
Η συμπεριφορά του πρώην πρωθυπουργού απέναντι στο νικητή των εκλογών και νέο πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, παραπέμπει σε κομματάρχη της Μεσσηνίας και όχι σε πολιτικό ηγέτη μιας ιστορικής παράταξης που όπως ο ίδιος ισχυρίζεται έσωσε τη χώρα από τη χρεοκοπία. Παραπέμπει σε έναν αλαζόνα πολιτικό που δεν διαθέτει καν την ψυχραιμία να παραδώσει το Μέγαρο Μαξίμου και όσα απόρρητα κρύβονται εκεί στο διάδοχό του στην πρωθυπουργία. Κάποιον που ουδέποτε πίστεψε στην εθνική συνεννόηση. Προβάλει μια άνευ προηγουμένου πολιτική μικρότητα που εξηγεί πιθανότατα πολλά ακόμα. Γιατί, για παράδειγμα, ο κ. Σαμαράς στη δήλωσή του στο Ζάππειο μετά το εκλογικό αποτέλεσμα, επέμεινε στο ίδιο μονότονο και βαρετό μοτίβο περί καταστροφής της χώρας. Εξηγεί ακόμη για ποιόν λόγο δεν πήγε ποτέ στο ντιμπέιτ για να αντιπαρατεθεί με τον βασικό πολιτικό του αντίπαλο. Εξηγεί ακόμη γιατί επέλεξε αυτούς τους συνεργάτες για να φέρουν σε πέρας την στρατηγική του διχασμού και εκφοβισμού των κοινωνικών στρωμάτων, απειλώντας ακόμη ότι θα χάσουν και τις μικροκαταθέσεις τους από τις τράπεζες.
Είδα για παράδειγμα τον Γεωργιάδη κάπου σ’ ένα τηλεοπτικό παράθυρο με ύφος χιλίων Καρδιναλίων να προειδοποιεί τους πολίτες ότι εκείνος τα έχει πει και αμαρτίαν ουκ έχει. Αλλά και τη Σπυράκη να εγείρει ζήτημα για τον πολιτικό όρκο του Τσίπρα… Φαιδρότητες, άνευ προηγουμένου και πάντως χωρίς προηγούμενο σε αυτή την μεγάλη ιστορική παράταξη του Κωνσταντίνου Καραμανλή που είναι προφανές ότι μπαίνει σε τροχιά συρρίκνωσης και πολλές ακόμη περιπέτειες!