Δύσκολη η Ανάσταση και στις μέρες που ζούμε φαίνεται αδύνατη. Μόνο που ίσως πιο δύσκολη ακόμα είναι εκείνη η… άλλη ανάσταση, εκείνη που ξεχάσαμε κάπου στις μέρες –ή και στα χρόνια- που πέρασαν.
Εκείνη που θέλαμε να βρούμε, μα τα παρατήσαμε νωρίς. Η δική μας Ανάσταση, που -σαν… Ανάσταση που σέβεται τον εαυτό της- είναι δύσκολη, αλλά όχι αδύνατη. Απλά, θέλει πολλή δουλειά για να την κατακτήσεις.
Θέλει αρετή και τόλμη η… Ανάσταση.
Όταν σε όλων μας τις ζωές κάτι σβήνει, κάτι οδεύει προς το τέλος του, όταν αυτό που πεθαίνει πρέπει να μείνει ζωντανό, εμεί δεν πιστεύουμε στην ανάστασή του. Και μένουμε εκεί, να το βλέπουμε να αργοπεθαίνει. Και να του κρατάμε το χέρι. Και να κλαίμε αμέσως μετά τον μεταθανάτιο βρόγχο. Γιατί, το πένθος είναι σαφώς πιο εύκολο από την Ανάσταση. Πιο διαχειρίσιμο.
Ξέρουμε τι να κάνουμε όταν πενθούμε. Είμαστε όμως απροετοίμαστοι για το πως πρέπει να φερθούμε μπροστά στο θαύμα της Ανάστασης.
Η ανθρώπινη φύση έχει τον άπιστο Θωμά μέσα της και η Ανάσταση είναι το ψέμα στο οποίο προσβλέπουμε. Μόνο που κάποια ψέματα μπορούν να βγουν αληθινά. Και ίσως ακριβώς αυτό είναι που φοβόμαστε.
Αν τελικά κατακτήσουμε την Ανάσταση σε ποια Ανάσταση να πιστεύουμε πια; Τι να περιμένουμε; Για ποιο νέο ψέμα να παλεύουμε; Καλύτερα να περιμένεις τον Μεσσία. Όσο τον περιμένεις είναι η λύση για κάθε πρόβλημα. Όταν όμως έρθει, δεν τον πιστεύεις.
Δεν μπορείς να τον ακολουθήσεις γιατί σε… ξεβολεύει, σε βγάζει από το δρόμο που σε έχουν μάθει να ακολουθείς. Σου μιλάει για αγάπη και -αυτό που θα έπρεπε ακριβώς να αναζητάς- σε τρομάζει.
Είναι δύσκολη η αγάπη και εσύ, τελικά, κάπου στο τέλος θα σταυρώσεις τον Μεσσία σου. Ή απλά θα γίνεις ένας Πόντιος Πιλάτος, αφού δεν θα φροντίσεις να σωθεί. Και μετά, αφού εσύ ο ίδιος έχεις συντελέσει στην Σταύρωση, θα παρακαλάς για την Ανάσταση. Πιστεύοντας πως εκείνη ποτέ δεν θα συμβεί, ώστε να σου ανατρέψει τα σχέδια, να σου χαλάσει το πένθος…
Η Ανάσταση δεν είναι δύσκολη λόγω του ότι δεν επιτυγχάνεται. Είναι δύσκολη γιατί πολλές φορές δεν την αντέχουμε. Και ας είναι η μοναδική επιλογή που θα έπρεπε να έχουμε…
Ειδικά τις μέρες αυτές, αναμένοντας μία ανάσταση με τις εκκλησίες κλειστές και τη σκιά του θανάτου να σκοτεινιάζει τον πλανήτη, μάλλον μας φαίνεται πιο εύκολο, πιο βολικό, να μένουμε στάσιμοι και να κλαίμε για το θάνατο.
Άλλωστε, τι εύκολο και λογικό να κάνεις πως δεν κοιτάς όταν η Ανάσταση μπορεί να γίνει πραγματικότητα. Τι δύσκολη που είναι η Ανάσταση!