Oι κάτοικοι ενός χωριού βόρεια του Κιέβου είπαν ότι περισσότεροι από 300 άνθρωποι παγιδεύτηκαν σε ένα υπόγειο σχολείου για εβδομάδες από τους Ρώσους στρατιώτες, γράφοντας τα ονόματα των νεκρών σε έναν τοίχο.
Η Αλίνα Τολοχίνα, μέλος του δημοτικού συμβουλίου του χωριού Γιαχίντνε πάλευε να με τον εαυτό της καθώς περνούσε τη λίστα, γραμμένη με μαύρα στο γύψο σε μία πόρτα, στο σκοτεινό δωμάτιο εκείνη και εκατοντάδες άλλοι ήταν εγκλωβισμένοι.
Αριστερά της πόρτας ήταν τα ονόματα επτά ανθρώπων που σκοτώθηκαν από Ρώσους στρατιώτες. Στα δεξιά ήταν τα ονόματα 10 ανθρώπων που πέθαναν λόγω των σκληρών συνθηκών στο υπόγειο, είπε. «Αυτός ο γέρος πέθανε πρώτος», είπε δείχνοντας το όνομα του νεκρού.
Είπε ότι το σώμα του βρισκόταν για λίγες μέρες σε ένα λεβητοστάσιο, μέχρι που κατά τη διάρκεια ενός διαλείμματος των βομβαρδισμών, επιτράπηκε σε μερικούς ανθρώπους να μεταφέρουν τους νεκρούς για να ταφούν σε βιαστικά σκαμμένους τάφους στο νεκροταφείο του χωριού.
Το Reuters μίλησε με επτά κατοίκους του Γιαχίντνε οι οποίοι ανέφεραν ότι συνολικά τουλάχιστον 20 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους ή σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια της ρωσικής κατοχής. Δεν έχει γίνει γνωστός επίσημος απολογισμός νεκρών από τις ουκρανικές αρχές.
Το πρακτορείο δεν ήταν σε θέση να επαληθεύσει ανεξάρτητα τους λογαριασμούς των χωρικών. Οι δημοσιογράφοι είδαν έναν φρεσκοσκαμμένο τάφο σε ένα χωράφι δίπλα στο χωριό και δύο πτώματα τυλιγμένα σε λευκά σεντόνια.
Το Κρεμλίνο δεν απάντησε σε αιτήματα για σχόλια σχετικά με τα γεγονότα στο Γιαχίντε. Οι αφηγήσεις για το τι συνέβη στο χωριό προσθέτουν στην αυξανόμενη μαρτυρία από Ουκρανούς αμάχους για τις φρικαλεότητες στις πόλεις γύρω από το Κίεβο κατά τη διάρκεια της κατοχής από τις ρωσικές δυνάμεις.
Το τελευταίο θύμα που καταγράφηκε στους τοίχους του υπογείου, η Nadiya Budchenko, πέθανε στις 28 Μαρτίου, είπε η Tολοχίνα, δύο ημέρες προτού τα ρωσικά στρατεύματα αποσυρθούν από το χωριό αφού σταμάτησε η πορεία τους προς την ουκρανική πρωτεύουσα.
Εκτός από τους ηλικιωμένους ως επί το πλείστον, που πέθαναν από εξάντληση στις ασφυκτικές συνθήκες, η Τολοχίνα κατονόμασε άλλους που είπε ότι σκοτώθηκαν από Ρώσους στρατιώτες. Το Reuters πήρε συνέντευξη από έξι άλλους κατοίκους, οι οποίοι περιέγραψαν ότι κρατούνταν στα γυμνά τσιμεντένια δωμάτια του υπογείου, με περίπου 60 παιδιά, λίγο φαγητό ή νερό, χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα και χωρίς τουαλέτες.
Οι χωρικοί είπαν ότι τους διέταξαν στις 5 Μαρτίου να μπουν στο υπόγειο του σχολείου όπου επρόκειτο να περάσουν τις επόμενες 25 ημέρες, με μόνο σύντομα διαλείμματα για να ανακουφιστούν ή να τεντώσουν τα πόδια τους. Οι Ρώσοι στρατιώτες τους είπαν ότι ο περιορισμός ήταν για τη δική τους προστασία, είπαν οι χωρικοί. Περιέγραψαν ότι κοιμούνταν εναλλάξ στα μικρά, γεμάτα δωμάτια καθώς δεν υπήρχε αρκετός χώρος για να ξαπλώσουν όλοι.
Είπε ότι οι πρώτες ταφές –ένας άνδρας που σκοτώθηκε από τους στρατιώτες και τέσσερις ηλικιωμένοι που πέθαναν στο υπόγειο– έγιναν όταν Ρώσοι στρατιώτες επέτρεψαν σε κάποιους νέους να σκάψουν ρηχούς τάφους. Μόλις οι Ρώσοι άρχισαν να αποχωρούν στις 30 Μαρτίου, όσοι ήταν παγιδευμένοι στο υπόγειο μπόρεσαν τελικά να φύγουν, είπε η Tamara Klymchuk, 64 ετών. «Ανοίξαμε την πόρτα. Βγαίναμε έξω σαν να είχαμε ξαναγεννηθεί».
Το Γιαχίντνε, ένα μικρό αγροτικό χωριό, ήταν δημοφιλές μέρος διακοπών για τους κατοίκους της κοντινής πόλης Τσερνίχιβ. Πλέον είναι ισοπεδωμένο γεμάτο ερείπια και κατεστραμμένο στρατιωτικό εξοπλισμό.