Το θρίλερ στο Πέρασμα Ντιάτλοφ είναι ένα φρικιαστικό μυστήριο που παραμένει άλυτο επί πολλές δεκαετίες.
Ήταν 28 Ιανουαρίου 1959, όταν 10 φοιτητές και απόφοιτοι ρωσικού Τεχνικού Πανεπιστημίου ξεκίνησαν με σκοπό να αναρριχηθούν στα Ουράλια Όρη. Ήταν όλοι έμπειροι ορειβάτες και περίμεναν να φτάσουν στον προορισμό τους μέχρι τις 12 Φεβρουαρίου. Ένας από τους πεζοπόρους, Yury Yudin, αρρώστησε λίγο πριν η ομάδα μπει στην τελική δύσκολη διαδρομή και έπρεπε να μείνει πίσω. Ήταν ο μοναδικός επιζών.
Έτσι μια ομάδα εννέα πεζοπόρων μπήκε στο δάσος και ποτέ δεν ξαναβγήκε. Σίγουρα η αποστολή τους είχε κίνδυνο αλλά κανείς δεν περίμενε αυτό που ανακάλυψαν τα σωστικά συνεργία που κλήθηκαν να τους εντοπίσουν μετά την εξαφάνιση τους. Πρώτα απ ‘όλα, οι σκηνές που είχαν είχε σχιστεί από μέσα προς τα έξω. Τα πράγματα τους ήταν πεταμένα.
Πέντε από τους αγνοούμενους πεζοπόρους εντοπίστηκαν περίπου ενάμισι χιλιόμετρο μακριά από τις σκηνές. Δύο ανακαλύφθηκαν δίπλα στα απομεινάρια μιας φωτιάς με τα χέρια τους καμένα. Οι άλλοι τρεις εντοπίστηκαν ο ένας σε απόσταση 30 μέτρων από τον άλλον, προφανώς προσπαθώντας να επιστρέψουν στην κατεστραμμένη σκηνή τους.
Όλα φαίνεται πως συνέβησαν την ώρα που άλλαζαν ρούχα! Μερικοί ήταν ξυπόλητοι ενώ άλλοι φορούσαν μόνο τις κάλτσες τους. Ένας από τους άνδρες, ο Rustem Slobodin, είχε ένα μικρό κάταγμα στο κρανίο του, αλλά ο ιατροδικαστής έκρινε πως είχε πεθάνει από υποθερμία και όχι τον τραυματισμό.
Οι υπόλοιποι τέσσερις πεζοπόροι βρέθηκαν περίπου τρεις μήνες αργότερα. Αλλά αντί να αποσαφηνίσουν την κατάσταση, τα σώματά τους απλώς έκαναν την ιστορία πιο τρομακτική! Βρέθηκαν σε μία χαράδρα!
Ένας από αυτούς είχε υποστεί τραυματισμό στο στήθος όμοιο περίπτωσης τροχαίου ατυχήματος ενώ σε έναν άλλο έλειπε η γλώσσα του.
Τα πιο περίεργα όμως δεν είναι αυτά. Τα ρούχα των πεζοπόρων ήταν ραδιενεργά και, εκτός από τους σοβαρούς τους τραυματισμούς, δεν υπήρχαν εμφανή σημάδια πάλης ή παρουσίας οποιουδήποτε άλλου ζωντανού στην περιοχή.
Ένας από τους πεζοπόρους, Semyon Zolotaryov, είχε αρπάξει την κάμερα του πριν φύγει από τη σκηνή, αλλά άφησε τα ρούχα του πίσω! Τι ήθελε να φωτογραφίσει;
Τι θα μπορούσε να σκοτώσει τους πεζοπόρους; Οι εικασίες πολλές. Δέχθηκαν επίθεση από κάποιον ή κάτι στο δάσος; Μα οι ομάδες αναζήτησης βρήκαν εννέα ζευγάρια αποτυπωμάτων στο χιόνι – ένα για κάθε ένα από τα θύματα – αλλά όχι άλλα, από άνθρωπο ζώο ή οτιδήποτε άλλο.
Μήπως λοιπόν δεν ήταν κάποιος άλλος; Μήπως κάτι να συνέβη ανάμεσα στους πεζοπόρους που τους οδήγησε στο να επιτεθούν ο ένας στον άλλον ή έκανε κάποιον από όλους εξαιρετικά βίαιο; Εκτός από το γεγονός ότι δεν υπάρχουν πραγματικά τέτοιες αποδείξεις, τα ημερολόγια των πεζοπόρων που βρέθηκαν πίσω στη σκηνή δεν έδειξαν καμία αύξηση της έντασης.
Κάποιοι κάτοικοι της περιοχής μίλησαν για πορτοκαλί φώτα στον ουρανό, δίνοντας τροφή για σενάρια επίσκεψης UFO ή δοκιμή κάποιου μυστικού σοβιετικού όπλου. Τουλάχιστον αυτό θα εξηγούσε την ακτινοβολία. Θα εξηγούσε επίσης γιατί η επίσημη έρευνα για το περιστατικό έκλεισε σχεδόν τόσο γρήγορα όσο άνοιξε, αφού οι ερευνητές αρκέστηκαν να αναφέρουν μια ισχυρή φυσική δύναμη ως αιτία θανάτου.
Μια από τις θεωρίες που έχουν ακουστεί είναι ότι οι πεζοπόροι ήταν τα ατυχή θύματα υπόηχων.
Η ιδέα στηρίζεται στο ότι ο άνεμος εκείνη τη νύχτα θα μπορούσε να είχε ακουστεί στην κοιλάδα όπου κατασκήνωσαν ως ένα υπόκωφο βουητό λίγο κάτω από το φάσμα της ανθρώπινης ακοής. Αυτό θα μπορούσε να προκαλέσει έναν πανικό στη σκηνή, ίσως ένα φόβο χιονοστιβάδας και να τους έκανε να τρέχουν όλη τη νύχτα!
Οι περίεργοι τραυματισμοί; Δεδομένου ότι δεν φαινόταν ίχνη στον μαλακό ιστό, αλλά μόνο στα οστά, θα μπορούσαν ενδεχομένως να οφείλονται σε χιονόμπαλα πάνω από τα σώματα μετά το θάνατο, αν και για τα πρώτα πτώματα που ανακαλύφθηκαν, δεν υπήρχε καν αρκετό χιόνι σε αυτό το σημείο για να καλύψουν τα ίχνη τους.
Η χαμένη γλώσσα; Ίσως να ήταν γεύμα για ένα κοράκι ή μια αλεπού.
Και τέλος, η ακτινοβολία μπορεί να εξηγηθεί από το γεγονός ότι τα κεριά τους περιείχαν ραδιενεργό θόριο.
Ήταν λοιπόν μια σειρά τρομερά ατυχών συμπτώσεων που συνέθεσαν ένα περίεργο μυστήριο;
Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με σιγουριά ούτε να ανέβει στο μοιραίο πέρασμα για να το ερευνήσει.