Του Μάκη Γιομπαζολιά
Τι ακριβώς επιδίωξαν τα κόμματα της Αριστεράς και το κόμμα των «Ανεξάρτητων Ελλήνων», με τις παραπληρωματικές ξεχωριστές προτάσεις τους, για δημοψήφισμα σχετικά με την ΔΕΗ..?
Πάντως το μόνο που δεν προκύπτει ότι επιδίωξαν είναι το…δημοψήφισμα..!
Διότι αυτό ήθελε 120 «μπετόν αρμέ» υπογραφές, για να συζητηθεί το θέμα στην ολομέλεια της Βουλής. Κάτι εφικτό, που όμως το έκαναν ανέφικτο, με τα «ναι μεν αλλά..» των παραπληρωματικών προτάσεων τους, ως προς το εύρος των ερωτημάτων του δημοψηφίσματος αλλά και ως προς την συνάθροιση ή όχι των ψήφων της «Χρυσής Αυγής».
Και ακόμη διότι στην ολομέλεια της Βουλής χρειάζονταν 180 υπογραφές. Κάτι παντελώς ανέφικτο, χωρίς πολύ μεγάλο αριθμό ψήφων και της κυβερνητικής πλειοψηφίας, που απο πουθενά δεν προέκυπτε ούτε ως ελάχιστη πιθανότητα.
Τα κόμματα της Αριστεράς και εκείνο του κ. Καμμένου θα μπορούσαν, αν ήθελαν έστω να δώσουν ηχηρό μήνυμα, να συμφωνήσουν σε μια κοινή βάση των παραπληρωματικών αιτημάτων τους. Να μην επιτρέψουν έτσι τους κυβερνητικούς νομικισμούς περί «άθροισης ψήφων» και περί «κοινωνικού» ή «δημοσιονομικού» αντικεμένου. Να επιβάλουν, δίχως άλλο, την συζήτηση του θέματος στην ολομέλεια. Και να φέρουν την κυβερνητική πλειοψηφία προ της ανάγκης, να δικαιολογήσει πειστικά στην κοινωνία την απόρριψη του δημοψηφίσματος για την ΔΕΗ.
Αντ’ αυτού, τα κόμματα που ζήτησαν το δημοψήφισμα προτίμησαν τις διαφορετικές προτάσεις επι του ιδίου θέματος, την απουσία από το τμήμα της Βουλής στο οποίο επέτρεψαν να παραπεμφθεί το θέμα, ακόμη και τις ξεχωριστές δηλώσεις στο περιστύλιο.
Είναι φανερό, ότι τα κόμματα της Αριστεράς επιδίωξαν, όχι δημοψήφισμα αλλά επικοινωνιακά κέρδη απέναντι στην Κυβέρνηση και πολιτικές «τρικλοποδιές» μεταξύ τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ για να σύρει τους άλλους πίσω του. Το ΚΚΕ για να μην συρθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ. Η «Δημοκρατική Αριστερά» για να είναι » με όλους και με κανένα». Οι «Ανεξάρτητοι Έλληνες» για να «πέσει η Κυβέρνηση» που όμως δεν πέφτει έτσι. Και όλοι τους για να…μην γίνει τελικά δημοψήφισμα και να κερδίσει καθένας το…»κομμάτι» του..!
Ο σοφός λαός λέει : «Τι έχεις Γιάννη.., τι είχα πάντα..»
Και σε αυτήν την χαλεπή, όπως εξελίχθηκε, υπόθεση του δημοψηφίσματος για την ΔΕΗ, ο πολιτικός χώρος της ελληνικής Αριστεράς απέδειξε, για μια ακόμη φορά την μάλλον ανίατη ασθένεια του..: Τον κατακερματισμό του, με διαφορές «περί όνου σκιάς».. Και την αδυναμία του να δείξει στιβαρή ακμή κυβερνησιμότητας. Πώς να πείσει ότι μπορεί να κυβερνήσει την χώρα όταν δεν μπορεί να «κοντρολάρει» τις παθογένειες του..?
Ακόμη και όταν μπορεί αλλιώς, η ελληνική Αριστερά κάνει τα πάντα, για να δείξει, ότι δεν μπορεί.. Μήπως δεν θέλει..?