Το στοίχημα του Έλληνα πρωθυπουργού είναι να αποδείξει ότι η Ευρώπη δεν έχει τα κότσια να προχωρήσει σε μια ακραία λύση. Όπως αναφέρει το άρθρο του Politico, εδώ και καιρό ζητούσε μια πολιτική λύση. Ζητούσε, δηλαδή, να μην μιλάει με τεχνοκράτες, αλλά με τους πολιτικούς ηγέτες.
«Πιστεύει [ο Τσίπρας] ότι δεν έχουν τα κουράγια για να κλωτσήσουν μια χώρα από το ευρώ, υποβιβάζοντάς την σε μια μελλοντική φτώχεια, θα είναι σαν να τα βάζουν ανοιχτά με το ευρωπαϊκό ιδεώδες της αδελφοσύνης. Συν ότι θα φοβηθούν τις συνολικές επιπτώσεις μιας εξόδου. Μέχρι τώρα το ένστικτό του λειτουργεί σωστά. Με το ρολόι να πλησιάζει την 30η Ιουνίου, έκαναν παραχωρήσεις σε μια σειρά θεμάτων που υπό άλλες συνθήκες δεν θα δέχονταν να κάνουν».
Όπως αναφέρει το Politico, λίγες ώρες πριν ξεκινήσει η σημαντική συνάντηση στις Βρυξέλλες, οι αξιωματούχοι του Βερολίνου είναι περισσότεροι αισιόδοξοι για μια συμφωνία. Ένας από αυτούς είπε πως: «Ίσως να χρειαστεί να βγει ο Τσίπρας αναμαλλιασμένος και με το πουκάμισό του να κρέμεται, από μια μεγάλη συνάντηση, για να δείξει στους ανθρώπους του ότι έκανε τα πάντα για να πάρει κάτι από τη διαπραγμάτευση».
Σε μια χώρα όπου η εθνική υπερηφάνεια έχει τις ρίζες της στους αρχαίους μύθους, μια τέτοια εικόνα θα ήταν σημαντική. Ειδικά λόγω των αισθημάτων που τρέφουν οι Έλληνες για την Τρόικα την οποία παρομοιάζουν με τους ναζί και με τους Οθωμανούς κατακτητές, αναφέρει το άρθρο.
Άλλωστε, και η διαπραγματευτική τακτική του Τσίπρα στηρίζεται στη λογική ότι η όλη η Ευρώπη είναι εναντίον της Ελλάδας. Κάτι που ενίσχυσε την μικροπολιτική του στις συζητήσεις των προηγούμενων μηνών. Βέβαια, η ισχυρή θέληση του λαού να παραμείνει στο ευρώ, μπορεί να του ανοίξει το δρόμο μιας συμβιβαστικής λύσης. «Αν γυρίσει από τις Βρυξέλλες με μια συμφωνία που θα λήγει τις αβεβαιότητα των τελευταίων μηνών, τότε θα μπορεί να παίξει το χαρτί στο εσωτερικό. Και, όντως, οι διαφορές ανάμεσα στην Αθήνα και τους δανειστές δεν είναι μεγάλες, επομένως μπορεί να επιτευχθεί συμφωνία».
Ένα από τα σημαντικότερα θέματα που θέλει να λύσει η ελληνική κυβέρνηση είναι η διαγραφή μέρους του χρέους, καθώς θεωρεί πως είναι μη βιώσιμο. Το Politico αναφέρει πως μαζί του συμφωνούν πολλοί οικονομολόγοι, ενώ υπάρχει και η υποστήριξη από το ΔΝΤ. Μόνο που αυτή η συζήτηση ξεπερνάει τη βιωσιμότητα του χρέους και έχει να κάνει με την εμπιστοσύνη. Γι' αυτό και οι δανειστές απαντούν πως αν η Ελλάδα προχωρήσει στις μεταρρυθμίσεις, αυτομάτως το χρέος θα γίνει βιώσιμο.
Το άρθρο αναφέρει πως η διαγραφή του χρέους είναι ένα δυσάρεστο θέμα για τη Γερμανία, διότι μοιάζει σαν ένα δωρεάν γεύμα το οποίο θα κληθούν να πληρώσουν οι Γερμανοί φορολογούμενοι. «Η αντίσταση δεν είναι μόνο πολιτική, καθώς τόσο το Βερολίνο όσο και η ΕΚΤ ανησυχούν ότι τυχόν ελάφρυνση του χρέους θα ανοίξει την πόρτα για νέους μπελάδες και νέες σπατάλες στο δημόσιο τομέα. Αν δεχθούν οι πιστωτές την ελάφρυνση του χρέους, τότε θα χάσει τους βασικούς λόγους μόχλευσης έναντι των Ελλήνων στο θέμα των μεταρρυθμίσεων».
Για να καταλήξει το άρθρο: «Από το 2012 και μετά υπήρξε ευρεία αναγνώριση ότι το πρόγραμμα που επιβλήθηκε στην Αθήνα ήταν σκληρό και οι στόχοι του δεν ήταν ρεαλιστικοί. Από τότε, το χάσμα Βορρά-Νότου έχει σε μεγάλο βαθμό εξαφανιστεί, καθώς η Ισπανία και η Πορτογαλία έχουν προχωρήσει σε σημαντικές επιδιορθώσεις. Αναγκάστηκαν να πάρουν αντιλαϊκά μέτρα και να μειώσουν τις δαπάνες – κάτι που η Αθήνα απεχθάνεται. Αυτό σημαίνει ότι οποιαδήποτε συμφωνία τη Δευτέρα, θα είναι, κατά πάσα πιθανότητα, ένα ημίμετρο. Αρκετό, όμως, για να διεκδικήσει ο Τσίπρας τη νίκη. Μέχρι η Ελλάδα να ξεμείνει -εκ νέου- από χρήματα».